My Butler Boyfriend

Chapter 22

Chapter 22
Family

In life, we always wish to something we never know if we can have. Even you have all the money. We once wish to have something that people surrounds  you already had. Ma 'pa cellphone, damit, bahay o kotse man. Pero madalas, may isang bagay talaga na meron sila na imposible mo'ng makuha. Kung ang iba ay nagdadasal na makakuha ng lahat ng makamundong bagay, ako nagdarasal na sana makakuha ako ng pagkakataon.

Chances is one that i'm praying to have. Chance to notice by my mom who turns out na tita ko pala. Chance to meet my biological parents. Chance to take a courage to put myself away from those people who keep pulling me down. Chance to convince my self to get out in my comfortzone.

At ngayon, masaya ako na nakamit ko na ang isa'ng pagkakataon na 'yon. That is the chance to meet my biological parents. I'm pretty sure if you're going to ask me how does it feels like having the chance that you never know that will happen, I will answer i'm happy. I'm happy that heaven heard one of my prayers. I'm happy because I have given a chance to see their faces. Dati sa panaginip ko lang sila nakikita. And their face was like blurred. I'm happy even though we have a unexpected meeting.

Who would imagine that out all of places, dun kami magkikita ng parents ko? And then Tito Marcos knew my dad already. I was angry at the same time shock. Dahil pinagmukha niya ko'ng tanga na akala ko wala siya'ng alam. Pero pinatawad ko din siya after. Sinabi niya na ayaw niya'ng makielam. At hindi niya din expected na magkikita kami. He don't wanted to stick his nose with our family issues. At nalaman ko'ng business partner din siya ni Dad. And tonight, we're going to have a family dinner. Ang sabi ni tito Marcos, may isa pa ko'ng kapatid na babae. Nakakagulat. Dahil kahit kailan ay hindi ko inexpect na magkakaroon ako ng baby sister.

"Milady, are you done?" Ngumiti ako at mabilis na binuksan ang pinto ng suite. Bumungad sa'kin ang mukha ni Shawn ng nakangiti. Ngunit nawala ito at napalitan ng pagkakagulat.

"Why? Is there something wrong?"kunot noong tanong ko sa kanya.

Nakita ko'ng umalon ang lalamunan niya."None. Let's go. It's running late." Nauna siya maglakad kaya sumunod nalang ako sa kanya hanggang sa pagbuksan niya ako ng pinto ng sasakyan. Pumasok ako sa backseat at sinaksak ang airpods na nakaconect sa itunes at pumikit.

After ko'ng  madala sa hospital nung nakaraang linggo, lagi nalang sumasakit ulo ko sa twing sasakay ako sa sasakyan. Kapag galing ako'ng mall papasok sa sasakyan, when I got to my house, sobrang sakit ng ulo ko. Hindi ko naman iniinda dahil baka pagod lang. Kaartehan lang.

"Milady? We're here."napadilat ako dahil sa yugyog ni Shawn sa'kin. I nodded. Tumayo ako at lumakad palabas.

The sounds of my heels echoed the moment I opened the door. Tumahimik ang kaninang maingay na resto at nag angat ng tingin ang bawat tao sa'kin. Ang mga nagkekwentuhan ay napahinto, ang dapat nakatayo ay natulala. Para sila'ng nakakita ng bagong specie sa mundo nila at hindi makapaniwala na mayroong kasingganda ko'ng nilalang.

Taas noo ako'ng lumakad sa gitna ng dalawa'ng table at dumiretso kung saan nakatayo si Daddy at nakatingin din sa'kin. Nang makalapit ako ay niyakap ko siya. He hugged me back and offer me the chair beside him.

"It was good to see you here anak. Buti at nakapunta ka. Dahil ginawa talaga namin ito para i-welcome ka sa angkan namin. Hayun ang mommy mo. Pumunta ka sa kanya at hintayin niyo ako sa backstage huh? I love you." He said and kissed me on my forehead. I just nodded and turn my gaze on my mom's direction. She waved at me and mouthed to sit beside her. Kaya tumayo ako at pumunta sa kinaroroonan niya.

"Good evening, Mizuki. I missed you agad. Kahit na kagabi pala'ng tayo last na nagkita." She hugged me so I hugged her back. Umupo ako sa tabi niya and then I whispered.