My Butler Boyfriend

Chapter 19

Chapter 19
Acceptance

Life is the story where we are the protagonist. Just like the novels we use to read, it has it own conflicts. Every story is not complete if it had no conflict. Sometimes the conflict causes because of the antagonist who's against us, or sometimes our own destiny. When destiny is playing its role, we always feel like the world turned upside down. Minsan may mga problemang nagiging sanhi upang magkaroon ng mga desisyong pagsisisihan natin habang buhay.

At ayon ang nagawa ni Mommy na ngayon ay tita ko pala. Ang sabi niya'y nagsisisi siya kung bakit niya ako iniiwan palagi mag isa sa mansion. Dahil nasasaktan siya. Ngayon, naniniwala na ako na may mga bagay na pinipili nating huwag pagtuonan ng pansin upang hindi na tayo masaktan. Dahil sa twing titingin tayo rito, naaalala lang natin yung sakit na idinulot nito na naging sanhi upang masira ang sarili natin. Natatandaan ko pa ang tinext sa'kin ni Mommy nang maka-sakay ako sa kotse.

"Mizuki, I'm sorry if I wasn't there when you needed me the most. Gusto ko lang na malaman mo na kaya ko ginawa iyon dahil ayoko'ng masaktan ng paulit ulit kung paulit-ulit din ako'ng titingin sa mga mata mo. Minsan na kasi ako'ng nawala sa sarili nung iniwan niya ako. And I feel like my class lost because of that. The man whom I loved the most leave me with no such reason. Nakita ko sa mga mata niya na hindi niya na ako mahal at ayun ang nakapagpawala sa sarili ko, ang malaman na hindi na ako mahal ng taong mahal ko. Kaya sana kung magmamahal ka, siguraduhin mo'ng kaya ka niya'ng ipaglaban hanggang sa huli. Dahil ang tunay na pagmamahal, nakakalunod, yung tipo'ng kapag nagmahal ka, alam mo'ng hindi ka'na makakaahon pa dahil hulog na hulog ka na. But one thing that true love taught me? That's when you can break the rules just to be with them. Mahal na mahal kita pamangkin. Sana mapatawad mo ako."

Naiyak ko nung mabasa ko yun. Siguro nga ito na ang sinasabi nilang nabagsakan ka ng mundo. Dati, I thought my life was perfect, pero akala ko lang pala. Akala ko sa mga story lang sa libro mangyayari ang mga 'to, pero sa totoong buhay rin pala. I used to read a lot of stories like this at sa ending, ang tanging ginagawa lang nila ay tanggapin ito. When you just know the truth behind such thing you are longing to know, all you need do is to accept it.

Ten letters, one word but once you did, the whole situation will change and your heart will beat with contentment.

Inilibot ko ang mga mata sa maiilaw na building dito sa London. Tanaw na tanaw dito mula sa gitna ng london bridge ang malalaking gusali. The skycrapers here feels really different. Ang hangin ay sobrang lamig dahil magpapasko na. Hindi tulad ng hangin sa pilipinas na puro polusyon. Natawa ako sa aking naisip. Two days after I recovered of what just happened, nagpaalam ako kay Mommy na aalis ako ng bansa at pupuntang London para doon magpasko. Pumayag siya at sinabing susunod siya sa'kin. Sobrang saya ko ng malaman 'yon. Sa wakas! After all those christmas I celebrated this past years alone, may makakasama na rin ako magpasko. The thought of it makes me excited  of christmas even more.

"Wow, milady. Hanggang dito ba naman lumilipad pa'rin sa kalawakan ang isip mo?" Napatalon ako sa gulat ng marinig ko ang baritonong boses niya.

"Shawn!!" Masayang sabi ko sa kanya. Nakasuot siya ng itim na jogger pants at itim na cotton jacket na may check sa gilid. Pinatungan niya ito ng brown na scarfs at black na mask at may suot pa'ng bonet at leather shoes. Ugh! Why does he looks like some sort of korean artist in that outfit? Nakakakita pa ba siya? Humaharang din kasi ang bangs niya'ng kulay brown. At kahit ilang metro ang layo niya sa'kin, kita'ng kita ko ang suot niya'ng itim na airpods.

"Easy milady... missed me?" Kahit na nakamask siya, alam ko'ng nakangisi siya. At kailan pa siya natutong magbuhat ng bangko?

"Wow bukod sa lamig na lamig ka ay mayroon ka na 'ring furniture shop." Natatawang sabi ko. Lumapit lang siya sa railings ng bridge at humawak doon. Itinutuk niya sa sarili niya ang instax camera'ng dala dala niya pala at walang ano-ano'y nag pose doon. I admit, he's so freakin' handsome in that position! He was like some kpop artist taking selfies in public.