My Butler Boyfriend

Chapter 18

Chapter 18
The truth

"Miss Mizuki?" Gulat na tanong ng sekretarya ni Mommy ng pagbuksan niya ako ng pinto.

"Yes that's my name." Inis ako'ng pumasok sa loob ng suite niya at dirediretsong hinanap si Mommy sa loob. Hinabol naman ako ng sekretarya niya sinasabing wala sa loob ng suite niya si Mommy.

"Oh come on. I know you very well. At sinong tangang secretary ang magsstay sa isang lugar kung saan wala ang amo niya? Tss. Campbell wag ako." I rolled my oh so beautiful pair of eyes at her.

"P-pero, miss wala po talaga." ngumiwi ako sa kanya at inilibot ang mga mata sa loob ng suite. Only to find out that there are eyes of my not so handsome twin cousins and my control freak mom staring confusely at me. Nagulat si Mom sa biglang pagsulpot ko. At bakas sa mukha niya na hindi niya gusto'ng makita ako.

"Couz!" Umalingaw ngaw ang matining na boses ni Ashton ng makita niya ako. Mabilis siya'ng tumayo sa pagkakaupo at patakbong lumapit sa'kin. Nginitian niya ako at umakbay. Iginiya niya naman ako paupo sa sofa'ng inuupuan niya kanina.

"Kie. Long time no see." Si Azure ng makaupo ako sa tabi niya.

"Bakit ka nandito Mizuki?!" Sa tono pa lang niya nababakas na ang galit. Humarap ako kay Mommy na nakatayo sa gilid ng ref at may hawak na wine. Halatang kakakuha niya pala'ng dito dahil umuusok pa sa lamig ang black label na hawak niya. Alam ko 'yon ng minsan na mag inom ako sa Paris. Ang soot niya'ng asul na nightgown ay sumasabay sa paggalaw ng blonde niya'ng buhok. Bumagay rin ito sa kanya dahil kita ang porselana niya'ng mga hita kahit na hindi ko alam kung bakit siya nakasuot ng nightgown kahit na umaga naman.

"Oh! Mom..." mahinhin ko'ng tinakpan ang bibig ko at tumawa.

"Nandito ka pala. I didn't saw you eh?" Tinanggal ko ang braso ni Ashton sa pagkakaakbay sa'kin at tumayo sa harap ni Mommy.

"I came here because..." tumingin ako sa kanya at malungkot na ngumiti.

"... of my dad." Gumalaw ako. Umalis ako sa harap niya at dumiretso sa veranda. Humawak ako sa bakal na reilings nito at mariing pinukpok ang dibdib. Inaamin ko na nasasaktan ako dahil nagsinungaling sa'kin si Mommy.

Sa peripheral vision ko, naaninag ko si Mommy na sumunod sa likuran ko. Matama lang siya'ng nakasandal sa glass door ng veranda habang umiinom ng wine na hawak niya. Ang kambal naman ay umayos ng upo. Kita'ng kita ko pa si Ashton na napapalunok. Ani mo'y nanonood ng palabas na nasa climax na.

"Mom didn't you tell me that my dad was dead?" Pumiyok ako. Humarap ako sa kanya at kita'ng kita ko na kinakabahan siya base sa kamay niya'ng nanginginig na may hawak ng bote ng wine.

"But... you didn't tell me that my dad is possibly alive." I gritted my teeth. Umawang naman ang mga labi niya at bahagyang natigilan.

"You once told me that if I bother to ask anything about my dad, you'll scold me. But not this time mom. I'm not a child anymore. You can't stop me asking about my dad!" Hindi ako dapat umiyak. Eventhough it hurts that she kept to herself the truth. Kahit na may karapatan ako'ng malaman ang totoo.

"Mizuki stop that—"

"No!" Pinutol ko ang sinasabi niya at umiling.

"Why mom? Why did you lie to me! I just wanted to be with my dad! Why can't you understand that!" Sigaw ko sa kanya. Dinuro ko siya at pinahid ang mga taksil na luhang naglalandas sa pisngi ko.

"Mizuki...why are you looking for you're dad if you already have me. Hindi pa ba ako sapat?" Her voice was so low. The voice that I wanted to hear everytime we're talking.

Nakakapanghina ng tuhod. Dahil ngayon niya lang ginamit sa'kin ang tono niya'ng 'yon. Kapag nag uusap kami, lagi niya ako'ng sinisigawan. Lagi niya ako'ng pinapagalitan. Iyon na ata ang default voice niya sa twing kasama ako. Na para ba'ng nagagalit siya sa mundo kapag nakakasama at nakakausap niya ako dahil ganoon kataas ang boses niya. But I need to do this. I need and wanted to know the truth. I need my dad. I need the man who supposed to be my first love.