Best Dancer • Park Woojin (Book 1)

nineteen

Author's pov

Banyak dah kedai yang Yohan and Daeun masuk, tapi satu barang pun diorang tak beli. Yohan pening sebab tak ada benda yang sesuai untuk eomma dia.

"Daeun, saya tak pandai la cari barang untuk perempuan ni. Boleh tak awak pulak yang tolong carikan untuk saya?"

Daeun gelak. "Boleh je. Tapi saya takut eomma awak tak suka taste saya."

"Tak apa, just help me please."

Daeun angguk and tarik Yohan pergi satu kedai. Kedai tu, kedai barang kemas. "Ni." Dia tunjuk dua rantai yang bercantum dengan bentuk love. "Beli ni. One for her and one for you. I don't think this is expensive."

"Seriously..?"

"Hi, how can i help you?" Sorang pekerja kedai tu datang dekat diorang. Pekerja ni foreigner, orang putih.

"Can i take a look at this?" Yohan tunjuk rantai yang Daeun cakap tadi dalam bekas kaca tu.

"Sure." Pekerja tu keluarkan rantai tu and letak depan Yohan. "I think you both will look great with these two necklaces."

"Eh, no. This is not for me." Daeun geleng kepala. "He wants to buy it for his mom."

"Oh really..? Are you two boyfriend and girlfriend? You look good together."

"No but maybe soon, we will be a couple. Hehe." Yohan balas sambil sengih buatkan Daeun slowly siku lengan dia.

"Good for you! So you want to take this?"

"Yes please."

Lepas dah settle bayar, diorang berdua pun keluar dari kedai.

"Kenapa awak cakap macam tu tadi Yohan?"

"Cakap apa?"

"You know what i mean."

"Hehe. Saya gurau je. Tapi that girl cakap kita look good together."

Daeun gelak. "Jangan nak mengarut. Satu benda dah selesai, so now jom pergi makan."

Diorang pun pergi la makan dekat kedai naengmyeon. Lepas kenyang makan and borak borak, diorang pun balik memandangkan jam pun dah pukul 8 malam.

Yohan hantar Daeun sampai depan bangunan apartment je sebab Daeun cakap tak payah susah susah hantar sampai atas. Diorang tak perasan yang sebenarnya Woojin tengah menyorok belakang kereta sambil perhatikan diorang yang bercakap cakap dekat situ.

"Thanks for today Yohan. I had fun."

"No.. saya yang patut berterima kasih. Awak dah tolong saya beli hadiah untuk eomma, and awak buat saya happy."

"Saya? Buat awak happy? Mengarut."

"I'm serious. Saya happy sangat dapat kenal dengan awesome person macam awak. Awak ni macam bagi semangat dekat sesiapa je yang awak kenal."

"Hehe thankyou Yohan. I appreciate that."

"Okay la, kalau macam tu saya balik dulu eh. Take care." Yohan bye bye lepastu jalan balik, tinggalkan Daeun dekat situ.

"Daeun-ah.."

Daeun toleh, pandang pemilik suara tu. Aish shit.

🤸🏻‍♂️

Woojin's pov

"Daeun-ah.." aku panggil dia. Dia pandang aku sekilas je lepastu terus jalan masuk area apartment. Tapi aku sempat tahan dengan pegang tangan dia. "Saya nak cakap dengan awak."