တကၠသိုလ္မွာဆိုရင္ေတာ့ ခ်န္းေယာလ္က ေအးစက္
စက္နဲ႔ သီးသန္႔ေနတတ္တဲ့ ေက်ာင္းသားမ်ိဳးပဲ ။ အ
ေပါင္းအသင္းမ႐ွိဘဲ ၊ စကားနည္းၿပီး ၊ စာအုပ္ေတြဖတ္
သီခ်င္းနားေထာင္ရတာ ႀကိဳက္တဲ့ လူတေယာက္လိုမ်ိဳး။
စိတ္ထားေကာင္းၿပီး ၾကင္နာတတ္တဲ့ နတ္သားေလး
ဆိုတဲ့ နာမည္ေျပာင္နဲ႔ပဲ ခ်န္းေယာလ္က လိုက္ဖက္
တယ္ ။ ခ်န္းေယာလ္က အေနေအးေပမဲ့ အမ်ားအား
ျဖင့္ ကူညီေပးတတ္တယ္ ။ ပါးခ်ိဳင့္ နဲ႔ ခ်န္းေယာလ္က
ၾကည့္ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာၾကေပမဲ့ တကၠသိုလ္မွာ
ေတာ့ ျမင္ရခဲတယ္ ။
ခပ္လွမ္းလွမ္းက ျမက္ခင္းစိမ္းမွာ တေယာက္ထဲ ထိုင္
ၿပီး စာအုပ္ဖတ္ေနတဲ့ ခ်န္းေယာလ္ကို ဆယ္ဟြန္း ၾကည့္ေနၿပီး မ်က္လံုးေတြ ေမွးစင္းကာ ဘတ္ဟြၽန္း အ
ေၾကာင္းလဲ စဥ္းစားမိေသးတယ္ ။ သူ႔နေဘးက ခ်စ္သူ
ေကာင္ေလးက ခပ္ေဝးေဝးက ပတ္ခ်န္းေယာလ္ကို ဖုန္း
နဲ႔ ဓာက္ပံုတပံု လွမ္း႐ိုက္လိုက္တယ္ ။
မနာလိုဖု႔ိေကာင္းတာမ်ိဳး ဆယ္ဟြန္းတေယာက္ ခ်စ္ရသူ
ကို မ်က္ေမွာင္ႀကီး ၾကဳတ္ၿပီး လွည့္ၾကည့္ပစ္တယ္ ။ ဒါ
ကို မသ္ိတဲ့ မင္ေဆာ့ကေတာ့ ဘတ္ဟြၽန္းဆီ ပံုပို႔ေပး
ဖို႔ ႀကိဳးစားေနေလ၏ ။ ဆယ္ဟြန္းမွာ ရင္နာနာနဲ႔ ခ်စ္ရ
သူေၾကာင့္ ႏွာေခါင္း႐ႈံ ့ျပလိုက္တယ္ ။
ဒီမွာ ကိုယ္တေယာက္လံုး႐ွိတယ္ေလ ကိုယ့္ကို ၾကည့္ပါ
ဦး အခ်စ္ကေလးရဲ႕ ေနာ္. . . . . ။
" မ်က္ႏွာႀကီး ပုပ္သိုးမေနနဲ႔ ဆယ္ဟြန္းရဲ႕! ဘတ္ဟြၽန္းကို ကူညီေကာင္းပါတယ္ေနာ္ သူက ဆယ္
ဟြန္းရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းပဲမလား "
မင္ေဆာ့မွာ သဝန္တိုတတ္လြန္းတဲ့ ခ်စ္ရသူကိုလဲေခ်ာ့
ေမာ့ေျပာရေသးတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ဘတ္ဟြၽန္းကိုလဲ ကူ
ညီခ်င္ၿပီး အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ေပးခ်င္ေသးတယ္ ။
" မသိဘူးကြာ......... သေဘာပဲ "
" ဆယ္ဟြန္းကလဲ ဒီလိုႀကီး စိတ္မေကာက္စမ္းပါနဲ႔!
ကြၽန္ေတာ္က ဘယ္လိုေခ်ာ့ရမွန္း မသိဘူးေနာ္ "
" ဒီလိုဆို " ေမာင္" လို႔ ေခၚၾကည့္ "
" ဆယ္ဟြန္းေနာ္! "
