"၂ႏွစ္ၾကာၿပီးေနာက္ "
" တ တီ တီ " ျမည္ေနတဲ့ ႏိႈးစက္ကို မမွီမကမ္း အ
တင္းလွမ္းယူၿပီး ပိတ္လိုက္ကာ အိပ္ယာထက္ တခ်က္
လူးလိမ့္လိုက္ေသးတယ္ ။ ေခါင္းအထိ ေစာင္ကို ဆြဲ
ျခံဳပစ္ကာ အသက္႐ွဴသံတိုးတိုးနဲ႔ ျပန္လည္ၿငိမ္သက္
သြား၏ ။ နာရီလက္တံတိုက ၆ဂဏန္းကို တိတိက်က်
ၫႊန္ျပေနၿပီး လက္တံ႐ွည္က ၁၂ဂဏန္းကို အတ္ိအက်၊
ဒီေကာင္ေလးက ႏိႈးစက္ကို ပိတ္ၿပီး ထပ္အိပ္ေနျပန္ၿပီ။
" ေျခာက္နာရီေက်ာ္ေနၿပီေနာ္ မထေသးဘူးလား ။
ေမေမ လာ႐ိုက္ႏိႈးရမလား သားငယ္ေရ "
တေဒါက္ေဒါက္တံခါးေခါက္သံျပင္းျပင္းနဲ႔အတူ သူ တ
ခ်က္လူးလြန္႔လာၿပီး မ်က္ခံုးေတြ တြန္႔ခ်ိဳးလာကာ တ
ေျဖးေျဖးခ်င္း ပြင့္လာေတာ့၏ ။ လက္ေတြကို ဆန္႔တန္း
ကာ အပ်င္းေၾကာဆန္႔ကာ သမ္းေဝလိုက္ေသးသည္ ။
ကိုယ္ေပၚက ေစာင္ကို ဖယ္ထုတ္ ၊ ကန္ခ်ပစ္လိုက္ကာ
မပြင့္တပြင့္မ်က္လံုးေမွးေမွးေတြနဲ႔ အိပ္ယာထက္မွာ
တင္ပ်ဥ္ေခြထိုင္ၿပီး အိပ္ငိုက္ေနေသးျပန္သည္ ။
" ထပ္ၿပီး အလုပ္ေနာက္က်ခ်င္ျပန္ၿပီလား !! "
ေမေမ့ရဲ႕အသံစူးစူးေၾကာင့္ ဆတ္ခနဲ ကိုယ္တခ်က္တုန္
သြားတဲ့အထိ လန္႔ျဖန္႔သြားၿပီးေနာက္ ဆံပင္ေတြၾကား
လက္ထည့္ကုတ္ကာ မပြင့္တပြင့္မ်က္လံုးေတြနဲ႔ အိပ္
ယာေပၚက ခြာသည္ ။ အိပ္မႈန္စံုမႊားနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို
ဖင္ကုတ္ေခါင္းကုတ္နဲ႔ ဝင္သြားေတာ့မွ အခန္းတံခါးနား
က ထြက္သြားတဲ့ ေမေမ့ရဲ႕ေျခသံကိုၾကားလိုက္ရသည္။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ျပန္ထြက္လာတဲ့ေနာက္ စားပြဲေပၚက
ဖုန္းကို ယူလိုက္ၿပီး သီခ်င္းတပုဒ္ကို ေရြးခ်ယ္ဖြင့္ၿပီးမွ
သူ အဝတ္အစားေတြကို ထုတ္ယူလိုက္တယ္ ။ သူ အ
ဝတ္အစားလဲ ျပင္ဆင္ေနတုန္း Paul Kim ရဲ႕ သီခ်င္း
ေအးေအးေဆြးေဆြးေလးေတြက အခန္းထဲဝယ္ ပ်ံ ့လြင့္
ေန၏ ။
ဘတ္ဟြၽန္းက အခုဆို တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေလး မ
ဟုတ္ေတာ့ဘူး ။ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္လေလာက္ကမွ ကုမၸဏီ
တခုမွာ အလုပ္စဝင္ခဲ့ၿပီး အလုပ္ႀကိဳးစားေနတဲ့ ေကာင္
ေလးတေယာက္ျဖစ္ေနၿပီ ။ အရင္တုန္းကအတိုင္း ဘတ္ဟြၽန္းက မေျပာင္းေသးတဲ့ ေကာင္ငယ္ေလးပါပဲ ။
ေျပာင္းလဲသြားတာ တခုကေတာ့ သူက ေကာင္းေကာင္း
ႀကီး ေမ့ေဖ်ာက္ႏိုင္ၿပီး အဆင္ေျပေနတဲ့ အခ်ိန္တခုကို
ေရာက္ေနပါၿပီ ။ ႏွစ္,ႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကာလက သူ႔ အ
တြက္ လံုေလာက္ခဲ့ပါၿပီ ။
