Kazanın üstünde üç hafta geçmişti. Artık kendimi harika hissediyordum. Yaralarım çok azalmıştı ve dikişlerim alınmıştı. Ruhumdaki yaralar da Gurur ve Ege tarafından sımsıkı sarılmış ve tek bir damla bile sızdırmıyordu ama bir sorunumuz vardı. Adetim gecikmişti. Daha önce hiç böyle olmamıştı. Annemi aradım ve lafı oraya nasıl getireceğimi düşündüm.
"Anne şey diyecektim bir de ben." Güldü.
"Ne diyecektin yavrum?" yanaklarım kızardı.
"Anne ben evlendim ya şimdi." Kahkaha attı.
"Evet bundan haberim var." Önümdeki kağıdı karalamaya başladım.
"Ve evlenince insanlar bir şeyler yaşıyorlar." Boğazımı temizledim.
"Şimdi biz o şeyi yaşadık da, ben hep düzenli oluyordum ya aca-" annem lafımı kesip çığlık attı.
"Ay Denef hamile misin?" hemen onu durdurdum.
"Anne sakin ol bir hafta geciktim sadece ama acaba birlikte olduğumuz için mi, yani o mu geciktirdi yoksa ben yani şey miyim?" tekrar güçlü bir kahkaha attı.
"Ne bileyim kızım ben gidip bir test alsana. Ay ya da dur ben alıp gelirim." Ve telefon kapandı yaklaşık bir saat sonra Pınar anne ile annem kapıdaydı. İkisi de girer girmez bana sarıldı.
"Ay Denef, şimdi bir tane daha mı torunumuz olacak?" ben ikisine birden şok içinde baktım.
"Pınar da bizdeydi, hemen testi kaptık geldik." İki tane almışlardı. İkisini de yaptım ve beklemeye başladık. Ben de ikisine kahve yaptım.
"Gurur delirecek." Dedi Pınar anne kıs kıs gülerek.
"Sinirlenir mi sizce?" dedim boğazımdaki yumruyu yok etmek için yutkundum.
"Ne sinirlenmesi Denef, Allah aşkına heyecandan bayılmasa iyi." Gülümsedim. Olumlu bir tepki verecek miydi gerçekten?
"Biliyorsunuz bana aşık olarak evlenmedi ve şimdi hami-" hemen lafımı kesti Pınar anne.
"Düşündüğün şeye bak Denef, evlendiğinizde sevmiyorsa bile sana şu an kör kütük aşık, Eliz'den de zamanında ayrılacaktı sonra Ege'ye hamile olduğunu duyduğunda sürdürdü evliliğini. Bu çocuk onun mutluluktan kafayı yemesine neden olacak." Gülümsedim umarım öyle olurdu.
"Ben testlere bakayım." Hızla banyoya yürüdüm ve ters çevirdiğim testlerin önünü çevirdi. İkisi de pozitifti.
"Allah'ım." Diye fısıldayıp yere çöktüm. Benim bir bebeğim olacaktı. Gurur ve benim bir bebeğimiz olacaktı. Ege'min kardeşi olacaktı.
"Anne." Dedim titrek bir sesle ikisi de kapı geldiklerinde anlamışlardı.
"Denef." Dedi ikisi birlikte ve bana sarıldılar. Üç kadın birbirimize sarılmış ağlıyorduk.
"Acaba kaç haftalık?" dedi annem. Gülümsedim.
"Şey aslında ben net tarihini biliyorum. Bir kere oldu zaten sadece." İkisi birden şaşırdılar.
"İyi de kaç aydır evlisiniz." Utanarak yüzümü eğdim.
"Gurur'un beni kabullenmesi biraz zor oldu." Biraz sinirlenseler de mutluluğumu bozmadılar.
"Ben sadece şeyden korkuyorum. Bu kaza bebeğimi etkilemiş midir?" ikisinin de yüzü aynı düşünceyle karardı.
"Gidip öğrenmek lazım. Kaza olduğunda tahmini ne kadardır?" iyice kızarmıştım.
"Bir iki günlük." İkisi de kıkırdadı.
"Doktora gidip öğrenelim şunu." Üçümüz arabaya doluşup hastaneye doğru yola çıktık ben de o sırada haber vermek için Gurur'u aradım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İpek Dokunuşu
Narrativa generaleÇocukluk Aşkı Serisi-1 Kucağımda bana ait olmayan beş yaşındaki erkek çocuğu yanımda beni sevmeyen ilk ve tek aşkımla birkaç dakika sonra dünyaevine girecektim. Bu noktaya nasıl geldiğim önemli değil , önemli olan bu hikaye bitmeden yanımdaki ela gö...
