WİNTER'S WONDERLAND

AUTONOMOUS / DESİRE

12.06.2013 İspanya / Barselona/ Autonomous Üniversitesi

Şimdi de tabi ki bir bölüm Veronica 'dan , bir bölüm Antonio 'dan .
Bu bölüm Veronica 'dan ;

🐉🐉🐉

' Kimse seni incitemeyecek Veronica .
Sana tüm sevgimi vereceğim . Kimse senin kadar önemli değil . Senin hayatındaki hiçbir şey benimki gibi olmayacak . Bunun için yapmak gereken her şeyi yapacağım .'
Yaklaşık yedi sekiz yıl önce abimin benim için verdiği sözler zihnimde tekrar tekrar yankılandı . Sonrasında da üniversiteye başlamadan önce söylediği sözler gelmişti aklıma :
' Tek yapman gereken kendin olmaktır . Güçlü ol yoksa büyümek için başkalarını kullanmak zorunda kalırsın .'
Abim Edmond bu sözleri söyledikten sonra Barselona 'da tek başıma kalıvermiştim .
Annemi yıllar önce kaybetmiştik ardından da babamı...
Edmond hayatta olan tek ve en değer verdiği insanı yetiştirmek için çok uğraşmıştı . Bu çabalarının karşılığı şükürler olsun bugün gerçekleşiyordu .
Edmond Bilgisayar ve Yazılım mühendisliği için altı yıl önce fazla da iyi olmayan bir İngilizceyle beraber Amerika 'ya gitmişti; Yale üniversitesine . Orada bir yıl hazırlık okumuştu ardından bu sene yüksek lisansını tamamlayıp dönecekti .
Ben ise Edmond gibi Amerika 'ya gitmek istememiştim . İspanya'da kalıp ; Dünya'nın en iyi üniversitelerinden biri olan Autonomous Üniversitesinde tam burslu okumuştum .
Kendi ayaklarım üstünde durana kadar bu burs bana fazlasıyla yetmişti .
Altı senenin sonunda tıp fakültesinden mezun oluyordum . Sonunda hiç gelmeyecekmiş gibi gözüken o gün gelebilmişti . Altı seneyi çok büyük sorunlarla mücadele ederek ve yapayalnız geçirmiştim . Sadece kendim ve kendim . Gerçek Veronica Kirsch 'i tanıyıp anlamaya çalışmıştım . Ne kadar başarılı olmuşumdur bilemiyorum fakat tıp fakültesinden birincilikle mezun olmuştum . Bugün hem mezuniyet töreni hem de ödül töreni olacaktı . Elimden gelen her şeyi yaptığıma sonuna kadar inanıyorum ve bugün her şeyin karşılığını alacağım .
🐉🐉🐉

İspanya Kraliyet ailesinin büyük ve tek oğlu olan - tahtın gelecekteki sahibi - Felipe Marichalar da bugün mezun oluyordu . İktisat bölümünden .
Bu yüzden tüm gözler onun üzerindeydi . Ve gerçekten kraliyet ailesine yakışır bir tören düzenleniyordu . Bu yüzden bu gece fazla bir kişinin gözünün beni göreceğini sanmıyordum . Birinci olmuş olsam bile . Tüm alkışlar Felipe 'e .

Ben ise tek başına oturmuş bir köşede vaktin gelmesini bekliyordum . Bir an önce olup bitse ve ben özgürlüğüme kavuşsam .
Az sonra telefonum çalmıştı . Arayan abimdi;

—- Veronica , umarım her şey yolundadır ? Mezuniyet töreni nasıl gidiyor , lütfen yine tek başına olduğunu söyleme ?

—— Sen arayana kadar yine her zamanki yalnızdım . Üzgünüm abi . Sen ne yapıyorsun ?
Umarım artık tamamen dönmeyi düşünüyorsun dur ?
——- Veronica , sana bir sürprizim var . Ben ve Antonio üniversitenin konferans salonundayız .
Ben seni görebiliyorum şu an , evet ...

Antonio mu dedi az önce ? Yanlış duymuyordum umarım . Antonio ile beraber gelmişlerdi demek . Abimin en iyi arkadaşı , tüm çocukluğunu ve diğer zamanlarını beraber geçirdiği Antonio; benim ise tüm lise hayatımı ona aşık olarak geçirdiğim insan .
Abimin en yakın arkadaşına aşıktım ; bunu ben
ve Tanrı hariç umuyorum kimse bilmiyordu .

Edmond beni tüm kötülüklerden , günahlaradan arındırılmış bir hayat sunmaya çalışıyorken benim tek yaptığım Antonio 'ya aşık olmaktı . Sürekli Edmond ve Antonio beraber takılırlardı . Üçümüz de aynı liseye gitmiştik . Ben sadece korunması ve yetiştirilmesi gereken küçük kız kardeştim. Üniversite ise herkesin yolu ayrılmıştı . Edmond Amerika 'ya gitmiş , Antonio Kanada'ya , ben ise İspanya'da kalmıştım . Sadece tatillerde birbirimiz azami derecede görebiliyorduk . Bugün belki her şey tekrardan eskiye dönerdi . Tekrardan Barselona 'da birleşebilirdik .
Yani en azından ben öyle olmasını umuyordum .