Medya - Ayça Özkan
Muhtemelen hoca henüz sınıfa gelmemiştir, diye düşünerek kapıyı çalmadan açtım ve tam ortada durarak boş yer aramaya başladım.
Herkes bana bakıyordu. Ve duyacağımı, duyduklarımı bile bile benle ilgili sesli biçimde konuşuyorlardı. Sınıftaki herkese göz gezdirdiğimde o çetenin bu sınıfta olduğunu fark ettim. Sinirden kuduruyorum şu anda. Ayça'nın yanıda doluymuş. Bense nereye oturacağım ki?
Çetedeki kızları hatırlıyordum. Onlarda bu sınıftaydılar ve sadece birinin yani boştu. Bu kız Çete olduğuna göre, ya Selin ya da Derindir. Yanına doğru adımlamaya başladım. "Burası boş mu?" Gülümseyerek kafasını olumlu anlamda salladı. Baran hâlâ bana bakıyordu. Mutsuz gibiydi. Ya da fazla heyecanlı gibi.
"Bu okula niye geldin? Yani yanlış anlama, istemediğimden değil. Şaşkınım sadece." Açıklama yapmış olması hoşuma gitmişti. Çetede olduğu için zor kız ayakları falan yapması gerekirken bana karşı sıcak davranıyordu. Mutlu şekilde gülümsemeye çalıştım.
"Boş versene sen." Dedim ve anında cevap beklemeden önüme döndüm. Bu konu hakkında fazla hatta hiç konuşmak istemiyordum.
"İyi, peki." O da uzatmayıp önüne döndü. Etrafıma baktığımda sınıftaki tüm erkekler bana bakıyordu ağızları açık. Bu durumdan rahatsız olmuştum yeterince. Hoca gelince, sonunda beni fark edip sınıfta kendimi tanıştırmamı isteyince ayağa kalktım ve tanıştırdım.
"Ben Almina Güvender. 16 yaşındayım. YeniAy Kolejinden geliyorum..."
"Gelme sebebini öğrenebilir miyiz?"
Hocaya ters bir bakış attım.
"Söylemek istemiyorum."
"Söyleyebilirsin." Hoca ısrar edince göz devirdim. O sırada sert bir ses duymamla o yöne baktım.
"Söylemek isteniyorsa ısrar etme hoca!" Söyleyen kişi tabiki Barandı. O kim oluyordu ki. Niye beni koruyordu ne hakla!? Pardon ya o kim ki???
"Sen niye karışıyorsun?" Dedim ona dönerek. Dişlerimi acayip sıkıyordum şu an. Hocaya baktığımdaysa tedirgin gibiydi.
"Tamam o zaman gençler. Hadi dersimize bakalım." Diyip tahtaya yöneldi. Yuh artık! Oha! Hocalar bile Baran'dan korkuyor demeyin bana! İç sesim: dedim valla ne olmuş?
Barana baktığımdaysa sırıtarak bana bakıyordu. Etraftaki kızlarda ona bakıyor tabi. Ama ben umursamıyorum. Çünkü umursamam için bir nedenim yok ki. Ders tahtaya yazılanlara göre tarihti.
"Hocam dışarı çıkabilir miyim? Hava almak istiyorum." Dedim arkadasından.
"Çıkabilirsin." Diyip noktayı koyduğunda tebessüm ederek sınıftan çıktım. Kafam allak bullak oluyordu. Ya da çoktan olmuştu belki de.
Kızlar tuvaletine gittim ilk olarak. Yüzümü yıkayıp peçete ile kuruladıktan sonra dudak nemlendiricimi çıkarıp sürdüm ve en son olarak parfümümü sıktım. Bahçeye doğru çıkacakken koridorda, boynumda bir nefes hissetmemle irkilip arkama baktım. Baran! "Ne yapıyorsun sen?!"
"Hiiiç." Bana niye öyle bakıyorsun Baran. Beni etkilemeye mi çalışıyorsun anlamıyorum ki.
"Benimle dalga geçme." Dedim kızarak.
"Bu kadar atarlı olmak sana yakışıyor." Benimle niye geliyor bu ? Gelme peşimden be.
"Bir şeyler söylesene Almina. Niye sessiz kalıyorsun?"
"Koskoca bir Çete Lideri benimle konuşmaya mı çalışıyor şimdi? Sen kimsin ki senle konuşmak için bir nedenim olsun Baran!" Dedim bağırarak.
