Selam, bölümle ilgili düşüncelerinizi belirtin ve oylamayı unutmayın bebişler (:
"Ailem mi? Benim bir ailem yok. Farkındasın herhalde?"
Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülmeye çoktan başlamıştı bile.
Ayağa kalkıp Burak'a sarıldım. Dostça bir sarılıştı bu. ''Yalnız, ailen Amerika'da. Amerika'dan döndükten sonra buluşturacağım sizi bir şekilde."
"Tamam, çok sağ ol."
_____________________________
Eve kapıdan gireceğim tabi.
Kapıyı iki kez tıklattım. İçeriden müzik sesleri geliyordu. Çok eğleniyorlardı belli ki. Kapıyı duymamışlardı tabi ki. Sertçe 5 kez kapıya vurdum. Yetmedi. Zile uzun uzun bastım.
Kapıyı açan Derin olmuştu. İçeriden beni gören herkes BARAN da dahil şaşkın şaşkın bana bakıyordu. Bende Derine bakıyordum şaşkın bir şekilde.
"Sen ne zaman geldin?"
Gülümsedi ve içeriye aldı beni.
"Yarım saat önce."
"Bebek işi ne oldu?"
"Ailesini bulduk."
"Tamam." Kızıl kafa beni gördüğünde sırıttı. Derin;
"Almina gel seni kuzenimizle tanıştırayım. Biliyorsun benim kuzenim senin kuzenin oluyor." Deyip kızıl kafanın yanına gitti kolumdan çekiştirerek.
''Aybüke bu kuzenin Almina ve benim kardeşim olur. Almina bu da Aybüke, bizim kuzenimiz kardeşim."
Sinirle gözlerimi devirdim ve çantamın içinden Telefonumu çıkararak saate baktım. 14.38 odama çıkıyorum diyerek odama geldim.
Aybüke benim kuzenim miydi yani? İnanmıyordum. Benim kuzenim olduğuna göre ya halamın kızı ya amcamın, ya da Teyzemin kızıydı.
Allah'ım ben niye hep bataklıkta batıyordum. Neden biri de beni kolumdan tutup bu bataklıktan çekmiyordu. Odanın kapısı tıklatıldı.
Kapıya bakmadan gel diyerek telefonuma bakmayı sürdürdüm. Burakın instaagram hesabını kurcalıyordum. Kapı açıldı.
Kim olduğunu bakmadan sesinden anlamıştım bile. Baran gelmişti. Gerizekalı sevgilini bırakıp niye geliyorsun ki odama?!
"Seni arabayla bırakan kimdi?"
Burak'ı görmüş müydü yuh bizi mi gözetliyordu? Ayrıca bu niye bana karışıyordu ki? Sevgilisi varken bana karışması tuhaftı.
"Sana ne? Ne oluyor sana? Sen kimsin ki bana hesap soruyorsun? Sen kimsin de sana hesap vereyim! Söylesene!"
Yaklaşıp kolumu tuttu, çok yakın duruyorduk. Heyecandan nefes alış verişim düzensizleşmişti.
"Hesap vermek zorundasın bebeğim."
Sinirle tekrardan soludum.
"Yok ya! Niyeymiş." Soru niyetinde sormadığımı çok iyi biliyordu. Gözlerimi kapattım ve saniye sonra açtım. Aha, Baran nereye bakıyorsun oğlum? Çek o bakışlarını dudaklarımın üzerinden...
