Arkadaşlar öncelikle bu bölüme hoş geldiniz. Kısacık bir duyuru yapıp sizi bölümle başbaşa bırakacağım :)
2 tane bölüm atmamı istiyorsanız-ki istiyorsunuz o zaman bu bölüme 50 oy gelmesi şart :)
Bu süreçte arkadaş etiketleyip sınırı geçmeye yardım edebilirsiniz.
Medya- Almina Güvender
-Bölüme geçelim...
Yağmur damlalarının sesinde kaybolup giderken bakışlarımsa gecede kayboluvermişti. Bu gece hava sanki ekstra zifiri karanlıktı. Ve herkes bu gece, ekstra daha sessizdi sanki. Odamdaydım. Sadece tek ben vardım ve doğruyu söylemek gerekirse aslında böyle mutlu sayılabilirdim.
Yemek yememiştim ve saat 22.18'di. Acıktığımı da sanmıyordum. Baran'ı düşünmekten yorulmuştum artık. Keşke hafızamı sildirebilseydim diye düşünüyordum.
Yağmur şiddetlendiğinde içimdeki ses artık balkonu terk edip odama girmem gerektiğini yoksa üşütüp hasta olacağımı söylüyordu. Ama dinlemeyecektim.
Esra ve Ayça uyumuş olmalılardı. Bugün herkes erken uyumak istemişti. Bu işte bir iş olabilir miydi?
Telefonumu elime alıp ıslanan ekranını sildim ve ekranda olan Baran ile benim resmime baktım. Gözlerim tekrardan dolduğunda kafamı nasıl dağıtabileceğimi düşünmeye başladım. Şu an beni düşünüyor mudur? Üzgün müdür ya da...
Sevgilisi olabilir mi peki?
Ona bir gün gerçekten dönecek miydim?
Bunları unutmaya çalışıp içeriye girdim. Telefonumu şarja taktım ve ışığı kapatıp yatağımın içerisine girdim. Düşünceler beni uyutmayacaktı sanırım...
-
Saat 12.30'du. Hazırlanıp okula gitmem gerekti. Kahvaltımı yapıp odama çıktım. Esra ve Ayça okula gelmeyeceklerdi çünkü bir işleri varmış galiba.
Okul üstümü giyinip saçımı da yaptıktan sonra aynada kendime baktım. Çok tatlı olmuştum bence. Hafif bir parfüm sıkıp telefonumu elime aldım ve sırt çantamı sırtıma taktım.
Zaman hızlı geçiyordu. Tam sokağa adımımı atacakken bir araba önümde durduğunda sıçradım.
"Atlasana güzelim." Bu Ayaz'dı. Bir anda önüme arabayla çıktığı için korkmuştum. Valla hiç ısrar edemeyeceğim. Cevap vermeden arabanın kapısını açtım ve koltuğuna oturdum.
"Tünaydın bebeğim."
"Tünaydın."
-
Okul bahçesine birlikte girdiğimizde bütün bakışların bize döndüğünü fark ettim. Tabi okulun yeni müdürünün oğluyla beraber içeriye girince herkes garipsemiş olmalıydı. Buna gülüp geçsem daha komik olurdu herhalde.
"Güzelim benim bir işim var 2 dakika sonra sınıfta olurum." Diyerek yanağımdan öpücük aldığında aklıma bir şey gelmişti. Okulun kuralları değişmişti hani.
Hani sevgili olmak yasaktı? Acaba Ayaz babasıyla konuşup benim Baran'dan uzak durmam için mi bunu yaptırmıştı?
"Allah Allah..."
Okula girerken bir kızın bana laf atmasıyla olduğum yerde durdum. Belli ki birazdan çok fazla sinirim bozulacaktı.
''Aaaa kaşar kızımız buralara günler sonra ayak mı basmış..." bana ne dediğini sindirebilmek için 2 saniye bekledim. Arkama dönüp sinirle baktığımda kız sırıttı.
