Selam, bölümleri düzenlemeye başlayacağım ara sıra diğer bölümlere de göz atarsanız sevinirim. Keyifli okumalar.
Medya- Çete Lideri 2. Kapak ':)
Yediğim lokmaları tüm yutmuşum gibi hissetmeye başlamıştım. Kazık mı yemiştim şimdi ben? Ama... Ne olmuştu? Doğru mu duymuştum ben? Sevgilisi mi vardı Baranın?
Çayımı ellerim titreyerek masanın üstüne bıraktım. Ve başımı Yusufa çevirdim.
"Anlamadım pardon?"
"Baran dün sevgili yapmış, yaptığı kızla da yatmış." Arkama döndüm çünkü akmakta hazır olan gözyaşlarım yanaklarımdan süzülüyordu...
Hızla sofrayı terk edip odama çıktım ve kapıyı kapatıp hıçkırarak ağlamaya başladım. Ben kırdım, onu ben üzdüm. Eğer o sözleri söylemeseydim kırılıp, kızıp sevgili yapmayacaktı.
Odamın kapısı tıklatıldı.
"Gelebilir miyim Almina?" Hıçkırıklarıma engel olmaya çalıştım ve gözyaşlarımı hızla sildim. Gelen Ayçaydı.
"Gel" dedim ağlamanın eşliğiyle.
Kapı yavaşça açıldı, Ayça tebessüm ederek yanıma geldi ve oturdu. "Onu seviyorsun. Ama birazcık da onu düşünmelisin."
Ağlamaktan harap olmuş gözlerimi Ayçaya çevirdim. "Senin ona sarfettiğin sözlerden sonra o bunu kaldıramayacağını anladı. Seni kışkırtmak istiyor."
"Madem öyle ben de onu kendime kışkırtacağım." Deyip Telefonumu aldım ve instagrama girdim.
Burak'ın instagram hesabını bulup istek yolladım. Bir şekilde bu çocukla çıkmalıydım. Ne yapıp ne edip çıkacaktım bu çocukla...
"Ne yapıyorsun, hey?"
Ayça elimden telefonu aldı ve Burak'ın instagram hesabında göz gezdirdi. "Yakışıklı çocukmuş, ama kim bu tatlım?"
"Kimse kim." Deyip elinden telefonumu aldım. Baran intikam istiyorsa ben de aynı şekilde intikamımı alacaktım.
_______________________________
Saçlarımı da yaptıktan sonra parfümümü de sıkıp çantamı koluma taktım. Baran artık okula gelmiyormuş. Aman bana ne artık beni ilgilendirmiyor.
Alt kata indiğimde sucuklu yumurta kokusu etrafı sarmıştı ve enfes güzel kokuyordu. Resmen konusuyla bitirmiştim. Esra mutfaktan elinde domatesli tabakla geldi.
Sandalyeyi çekip oturduğunda "Ayça nerde?" Diye sordum.
"İş görüşmesine gitti."
Kafamı tabaktan kaldırdım.
"Okul ne olacak peki?"
"Bir şekilde idare ederim, dedi. Neyse boşver bunları. Biz yemeğimizi yiyelim."
Ayça okula gitmiyor, Esra da gitmiyor bari ders notları için ben gideyim değil mi?
Yemeğimi bitirdikten sonra Esranın eline sağlık, afiyet olsun faslıda bittikten sonra okul için yola koyulmuştum. Okula yürüyerek gitmem sabahları bana iyi hissettiriyordu. Spor yapmış gibi hissettiriyordu.
Okulun bahçesine ulaştığımda herkes okula girmekle uğraşıyordu, fakat bahçenin uzak kısmında biri basketbol topuyla, antreman yapıyordu. Biraz dikkatli bakınca bu kişi Buraktı. 2 dakika boyunca yanına gidip nasıl ona 'Selam, nasılsın?' Diyeceğimi düşünüyordum.
