Selâmün aleyküm
Bölümü oylamadan geçmeyin olur mu?
Aşırı tempoyla sizi baş başa bırakıyorum :)) jajsjjsksk
^^^
"Söyleyeceğim tek şey o kadardı... Diyorum ki, artık üstüme gelmeseniz? O bunu fazlasıyla hak etti."
"Hak etti mi, etmedi mi. Orası sana kalmış biz karışamayız. Ama bence fazla gereksizti dün yaptıkların."
Ben hâlâ anlayamıyordum. Bunlar kimin tarafındaydılar? Beni itekeyip duruyorlardı. Benim suçum yoktu ki Derin bunu fazlasıyla hak ediyordu.
Sinirle tek Kaşımı kaldırıp Ayçaya baktım.
"Kimin tarafını tutuyorsunuz siz ya?"
"Tabiki de senin ama sonuçta kim olursa olsun; öyle yapmaman gerekiyor. Onunda bir kalbi var."
"Benim de kalbim var. Cidden şaka mısınız siz ya! Beni düşünmüyor musunuz?"
"Düşünüyoruz. Empati yapıyoruz biz Almina. "
"Birazcık da bana karşı empati yapın! Siz benim yerimde olsanız ne yapardınız." Cidden beni anlamıyorlardı. Ya da anlamak istemiyorlardı.
Fazlasıyla bunalmıştım hava almam gerekiyordu. Puflarımı dolabıma koyup bahçeye çıktım. Bu sitenin bahçesi büyüktü. Bahçeyi biraz turladım. Düşüncelerimi düşünüyordum artık nasıl oluyorsa.
Beynim düşünmekten yorulmuştu. Bütün hayatım boyunca, düşünmekten yorulmuştum. Düşünmek kavramı ve beynim artık birbirlerine düşmanlardı...
"Burda ne yaptığını öğrenebilir miyim?" Arkamı usulca döndüm. Bu Selin'di.
"Hiç. Hiçbir şey."
"Evet, gerçekten hiçbir şey yapmadığın belli oluyor."
"Ne istiyorsun Selin?"
Ofladı ve yanıma yaklaşıp koluma girdi.
"Biraz konuşalım mı?"
Sinirle ters şekilde göz devirdim.
"Bu sıralar da herkes benimle bir şeyler konuşmak istiyor, nedense artık?"
"Bence agresif olma tatlım. Biraz konuşalım düzeleceğine eminim." Bu kadar sıcak ve tatlı dilli konuşması gerçekten hoşuma gitmişti, konuşursam düzelebilirdim. Eee boşa dememişler tatlı dil yılanı deliğinden çıkarır diye.
"Tamam konuşalım bakalım."
------------------------------------------
"İşte böyle,"
Her şeyi beynim yeni algılıyor gibiydi.
Düşüncelerim beni teker teker yalnız bırakıyordu sanki...
"Umarım... umarım doğru söylüyorsundur. Bu dediklerini Derinden duymak isterdim."
Ters bir bakış attı.
"Onla doğru düzgün muhatap olmadın. Tam izin verdin anlatıyordu ki sen ondan nefret ettiğini söyledin. O da tabii üzüldü. Konuşmak istemedi daha fazla."
"Tamam, özür dilerim ben de hatamı daha yeni fark ettim ama..." cümlemin devamını getiremiyordum daha fazla.
"Neyse bunları bir kenara bırakıp şimdiki hayatımıza bakalım, olur mu?"
Aklıma gelen şeyle heyecanla Selin'e baktım.
"Saat kaç?"
"15.51''
