Medya- Esra
Selam! Yeni bir bölümle karşınızda bulunuyorum, umarım sizin için keyifli ve heyecanlı bir bölüm olur. Oylamayı ve yorum yazmayı unutmayın. :)
* Hatırlatma *
Gönderen: Burak
Kendileri beni küçükken evlatlık edinmişti.
Düşecek gibi oldum, sendeledim. Ne yazacağımı bilemedim. Şoktaydım.
Gönderilen: Burak
Sen tek başına yapamazsın... Kim yardım etti sana?
Gerçekten kiminle böyle bir iyilikte bulunduğunu çok merak ediyordum
Gönderen: Burak
Mert Aydoğdu yardım etti. Tanırsın ya sen kendisini.
2. Kez şok olmuştum. Telefon elimden düştüğünde ben sadece Mert'i düşünüyordum...
Kafam çok karışmıştı. Mert karşıma çıkmamış, uzaktan yardım etmişti. Kendimi iyi hissetmiyordum.
Mert neden karşıma çıkmamıştı doğrusu onu anlayamamamın endişesiyle odamdan çıkıp banyoya girdim ve elimi yüzümü yıkayıp havluya sildikten sonra odama geçip okul üstümü giyindim.
Aşağı indiğimde boş bir kahvaltı masası beni karşılamıştı. Ben de diyordum niye yemek kokusu gelmiyor diye (!)
Mecbur ben kaldırmak zorundaydım herkes haber vermeden bir yerlere gitmişti. Saat 12.55...
10 dakikam vardı. Ders 13.30 da başlıyordu. Ama ben 10 geçe çıkıyordum.
Ailemi de 2.plana bırakıyordum şimdilik... Kızmayın.
"Neden giderken 2 dakika da toplayıvermiyorlar ki anlamıyorum." Kendi kendime söylenirken kapının çalması ile son olarak masanın örtüsünü de serip kapıyı açmaya gittim. Tam zamanında bitirmiş bulunuyordum.
"Kim o? " der demez kapıyı açmıştım ki bu bir refleks olmalıydı. Neden karşıdakinin yanıtını beklemeden kapıyı açıyorum ki? Kendime sinirlenirken elinde çiçekle karşımda Baran'ı görmemle şaşkına uğradım.
"Ne o? Özel gülen felan mı?" Dedim elime verdiği çiçek buketini koklarken.
"Hoş geldin hayatım."
"İçeriye girebilir miyim?" Başımı evet anlamında sallayıp içeriye aldım.
"Okula gitmeyi düşünüyorsun demek ki artık?" Dalga geçer gibi güldüğünde omzuna yavaşça vurdum.
"Hayalimi gerçekleştirene kadar böyle"
"Bak ne diyeceğim istersen sana ders konusunda yardım edeyim." Bu dediğine içimden gelerek güldüm hatta kahkaha attığımda Baran'ın gözlerinin gülüşüme kaydığını fark ettim ve utanç ile başımı yere eğdim.
"Ha ha ha gerçekten komikti Baran. Sen ve ders çalıştırmak? Rüyamda görsem inanmam."
Çarpık gülüşümü fark etmiş olmalıydı ki kendisi de şaşırmıştı.
Yanıma yaklaşıp gözlerimin en derinine baktı. Bu arada ben utanmıştım bile. Bu durum hoşuma gitmiyor değildi aslında. Sonuçta sevdiğin birisi sana yaklaşıyor, heyecanlanıyorsun, titriyorsun, kızarıyorsun, buz gibi oluyor ya da terliyorsun...
Ama ben ne yaptım biliyor musunuz?
Çok saçma bir şey...
Utançtan o kadar saçma bir soru sordum ki...
