Bir alıntı paylaşıyorum beğenin lütfen :)
Aynada son bir kez daha kendime baktım. Çok güzel olmuştum. Umarım Baran da çok beğenirdi. Bugün Baranın doğum günüydü ve ben ona bir sürpriz hazırlamıştım. Parti hazırlıyordum. Ve tabi ki Baranın hiçbir şeyden haberi yoktu... İçimde oluşan tarif edilemez bu heyecana karşı koymak mümkün değildi. Derin bir nefes aldım. Ve, verdim. Her şeyi berbat etmezdim umarım bu heyecanla. Bizimkilerle beraber şık bir parti hazırlamıştık. Kalbim güm güm atarken kıyafetimi çekiştirip düzelttim. Baran şu an ne yapıyordu acaba? Hızla evden çıktım. Telefonum çantamdaydı. Baranın evine geldim. Onu bizzat kendim parti alanına götürmek istiyordum. Acaba partiyi görünce tepkisi ne olacaktı? Bunları düşünmeyi bir kenara bıraktım. Yoksa bir şeyleri mahvedebilirdim. (!)
Baranın evine geldiğimde birkaç kez kapıyı çaldım ama açan olmadı. Telaşlanmıştım. Tatil günü nerdeydi bu çocuk?! Evin bahçesini dolaşıp bir pencere aradım. Mutfak penceresi açık ve yere oldukça yakındı. Hemen gidip pencereye tırmanmaya başladım. Umarım kötü bir şey olmuyordur. Salonda içki şişeleri gördüğümde içimden bir küfür savurdum. Yine çok içmişti. Her seferinde şu zıkkımı içme diye söylüyordum ama bir faydası olmuyor beni dinlemiyordu. Her yer bomboştu. Kalbimde kötü bir his oluştu. Bir his. Kötü. Kötü bir his kalbimi tokmaklıyordu sanki.
Nefes alışverişlerim düzensizleşmeye başlamıştı bile. Karnıma ağrılar bir ok gibi saplanıyordu.
İyi de niye? Bir şey görmeden, duymadan neden korkmaya başlamıştı ki kalbim?
Hızla Baranın yatak odasına geldim. Kapı kapalıydı. Kapıyı çalmadan içeriye girdiğimde...
Ben hiç bu kadar KÖTÜ hissetmemiştim.
Ben aldatılmış mıydım şimdi...
Baran yatakta bir kızla...
Yere düştüm.
32. Bölüm bitti buraya 10 oy ve 5 yorum geldiği zaman atacağım.
