+What do you do (Wat du yu du)
- Yattı uyudu...
😂 Neden bilmiyorum ama bu espriyi içimden yazmak geldi bir de bizim sınıftaki biri sürekli bu espriyi yapıyor. Burdan ona selamlar! :) Medyayı dinleyin..
''Yanlış anlamam mümkün değil. Bak, sen anlamak istemiyorsun. O kız geldi, ve Baranı görmeliydin. Gözlerinin içi gülüyordu. Bana sarfettiği sözleri o kıza da etti."
Gözyaşları içinde zor konuşuyordum tabi. İlk günden beni ağlatmayı başarmıştı pislik. Esra gelip koluma girdiğinde kafamı boyun girintisine yasladım. O kız kimdi? Kızın adını sanını bir şekilde öğrenmeliydim. Kendime haksızlık yaptırmayacaktım!
"Kankacım bu kadar takma, bak gerçekten söylüyorum. Baran seni aldatmaz."
İkna olmayacağını anladığımda dün geceki rüyamı anlattım. Pür dikkat beni dinliyordu.
"Farkında mısın okulu da hepimiz çok boşladık." Kafamla 'aynen' anlamında onayladım.
"Dediğim gibi; kafaya takılacak bir durum söz konusu değil hayatım. Lütfen üzme canını."
Elimi dizine koydum ve gülümsedim. Bu ona teşekkür ettiğim ve ona canımsın dediğim anlamına geliyordu.
"Hadi şimdi yemek hazırlayalım."
"A yok, şey ben teftişe gideceğim biliyorsun. Onları basmam gerek. Yani aslında basmak anlamına gelmiyor. Ama öyle olacak. Her neyse baby."
"Bak, şunu söylemeden geçemeyeceğim. Kötü bir sahne görürsen, güçlü olmaya çalış."
"Güçlü olacağım baby. Her zamanki halim bebek. Neyse beni tutma. Bir şeyler kaçırabilirim yoksa."
Bu kadar neşeli konuştuğuma bakmayın. Sinirden kudurmak üzereyim. Bana ihanet ediliyormuş ya da edilmiş hissine kapılıyordum.
Odama çıktım ve dolabı açtım. Süslenmeyecektim. Altı üstü baskın yapacaktım. Diz kapağının 2 karış üstündeki puantiyemi gördüğümde şaşkınlıkla ağzım açıldı. O kızla görüşecek olduğu için Barandan bu şekil intikam alacaktım.
Kısa bir elbiseydi. Ama olsundu.
Sen o kızla görüşeceksen cezanı da çekeceksin Baran Efendi...
Son dokunuşlarımı da yaptıktan sonra, aynada kendime baktım ve çantamı koluma taktıktan sonra Ayça ve Esraya haber verip dışarı çıktım. Bir taksi tutarak Baranın villasının adresini verdim. Biz zamanlar bende villada yaşıyordum. Ama bir zamanlar...
"Günay Kolejinin sahibi ve çete lideri olan Baran Günay'ın evinde ne yapacaksınız?" Sessizliği bozan taksi şoförüne şaşkınlıkla baktım. Nereden biliyordu ki?
"Pardon, anlamadım?"
"Güzelsiniz. Baran sizi görünce afallayacaktır."
Asıl şimdi ben afallamıştım. Yavşak şoför. "Size ne. Siz taksiyi sürün yeter."
"Bu kadar sert olmayın. Aslında size bu da çok yakışıyor" içimden ya sabır çektim.
