A chance .!

1.

...
Ndjeu te hapej dera ..

-Eja esht koha e varrimit !.

E shikonte ashtu te rrenuar ulur pran shtratit dhe nuk iu pergjigj asaj . U afrua dhe iu mori njeher dore . Ai ishte akull . I dhimte shprirti ta shikonte te vellan ashtu . A thua bashk me ate ai do varroste dhe veten ?! U ul pran tij dhe e perqafoj nuk dinte c' ti thonte .

Ti thonte qe femra dhe femija i tij kishin nderruar jet edhe se jeta per te vazhdonte ! Ti thonte qe koha do sheroj cdo gje .. Ti thonte qe do dashuronte serisht ... Nuk dinte cfar ti thonte qe ta bente te ndjehej mire .

-Roan eja shpirti motres esht ora e varrimit -u ndje zeri i saj leht .

Ktheu syt nga ajo .
Syt e tij ishin bosh as lot nuk kishin ai isht ber bor i bardh ,madje syt e tij nuk po e shikonim ate ai thjesht kishte kthyer shikim nga ajo .

Ndenji pak ashtu dhe me pas u largua duke e len ate vetem me shpirtin e tij qe digjej .

Ai nuk donte te ngrihej nuk donte te shkonte dhe ta mbyllte zemren e tij ne nje kuti e ta varroste , nuk donte . U shtri rendshem ne pllaka dhe therriste zerin e saj .

-Ema .. Sy bukra ime pse ike ti pse me le .. Ne kishim nje jet perpara ne do martoheshim do benim shum femij ne do i benim Ambres moter edhe vella . Pse ike Ema pse me le vetem pse ike bashk me vajzen ton ..( fliste me veten , ndjente sikur ajo e degjonte sa her mbyllte syt ndjente sikur ajo ishte aty .

U ngrit nxitimthi nxitoi per tek ajo , ai nuk mund ti linte ata qe ta merrni ate , te pakten te kishte trupin e saj .

Ashtu i coptuar arriti atje dhe shikonte qe ate e kishin rrethuar shum njerez , ne nje an qendrronte familja e saj , diku shoqet disa kusherinj. I shikonte gjith urrejtje ata ja moren ate , ata i moren driten e syve dhe tani ndodheshin aty dhe benin sikur ajo i dhimbsej .

Nuk i duronte dot ,sidomos kur i shikonte afer saj , hyri mes tyre dhe filloj ti largonte me duar derisa u gjend afer saj , u ul ne gjunj dhe u mbeshtet .

-Ema ..

qau lotet e tij po dilnin pa pushim dhe ai as nuk u perpoq ti mbante . Nuk i interesonte qe te gjithe po e shikonim duke qare , ai donte ate e donte pran vetesss ajo ishte e tija ishte engjelli i tijjj qe tani vertet do behej nje engjell .

Qendrronte mbeshtet siper asaj kutie prej druri e cila mbate brenda trupin e saj dhe e shtrengo pas vetes .

"Engjell hajde tani mjaft ndenje aty brenda do te marri frymen kjo kuti " ( i gjuante asaj fort )

-Eja engjell mos me ler mua.. pse me le vetem .. me ke do rri un tani ... kush do me perqafoj mua ..Ema zgjohu te lutem un nuk jetoj dot pa ty ..

Qante siper saj derisa dy krah filluan ta terhiqnin larg nga ajo dhe ai mundohej , mundohej te largohej prej tyre nuk mund ti lejonte ata qe ta merrnin ate . Por tani ishte von ata po fillonin ta mbulonin ate dhe tani vec luleve qe hidheshin siper saj nuk kishte asgje ,ajo ishte posht nen tok dhe tani nje engjell per te .

U pendua qe i therriste engjell sepse tani ajo vertet u be engjelli i tij . U shtri aty ne tok , pran saj .

- Nuk iki nga ktu Ema nuk largohem nga ty . as ti mos ik prej meje mir rri ktu me mua , eja Ema shtrihu ktu me mua do shohim yjet shiko qelli esht i paster edhe yjet ndricojn hapi syt Ema shikoj dhe ti .

Fliste i perhumbur , kishte qendrruar aty deri sa ishte erresuar dhe as nuk kishte ndermend te largohej . Ishte i lodhur i rraskapitur derisa ndjeu disa duar ta largonin nga aty .

Nuk beri ze ashtu sic ishte syt gjysem te hapur e futen ne makin .