A chance .!

36.

..
Plot 12 ore i kishte kaluar ne ate spital dukee pritur qe dikush ti thonte qe Sofija e tij ishte mire .

Deshironte ta takonte , ta shihte e kishte marr malli per te . U ben plot 12 ore qe nuk e kishte pare ,  as edhe nga xhami .

Nuk zgjati shum kur doktorri i dha leje qe ta takonte por vec 5 min .

Si do ta hiqte mallin  ai per 5 min .
Megjithate mjaftonte qe ta shikonte , ta prekte .

Hapi deren dhe zemra iu coptua kur e pa ashtu te shtrire ne shtrat e lidhur me aparate .

Mori nje karrike dhe u ul pran saj .
Deshironte ti fliste por cfar do ti thoshte . Nuk dinte cfar ti fliste .
As fjalet nuk dilnin .
Ndenji pak duke e par e me njeren dor kapi doren e saj e cila ishte akull e ftohte dhe mbahej lidhur pas nje serumi . I pikoi shpirti . Sofija e tij ndodhej e coptuar ne ate shtrat dhe ai nuk mund te bente asgje per ta ndimuar .

- Sofi hajde zgjohu zemer , mos me ler keshtu .
Hajde tani zgjohu , me shikon un erdha jam ktu  ,me thuaj qe me urren me thuaj cfar te duash
me thuaj qe jam i pashpirt me bertit me gjuaj me bej cfar te duash vetem hapi syt ,vetem me fol , me ka marr malli per ty .

U mbeshtet te krevati dhe lotet po i rridhnin pa leje .Nuk deshironte te qante pran saj .
Ai duhet te ishte forcas e saj apo jo ? ..

...
Nuk ndenji shum aty ,me pas u largua drejt nje lokali .
Kishe nevoj te pinte , te qante te nxirrte ter dhimbjen .
Gjeti nje lokal thuajse bosh ne nje cep te rruges dhe u ul ne nje tavolin jasht , porositi nje vodka dhe e ktheu me fund . E me pas porosite te tjerat me radhe ..

Deshironte te pinte e te nxirrte gjithcka mbante brenda ,ndjehej i lodhur prej jetes , i inatosur me gjithcka .

E kishte inatin me veten , me jeten  por me shum me zotin .

Pse dreqin po ja kthente serisht te njejten gje .
Thon qe gjerat ndodhin per nje arsye ... pastaj
Pse dreqin duhet qe cdogje te ndodh per nje arsyeje ?
Pse dreqin duhet te aksidentohej ajo ?
Kush ishte arsyeja ne kte mes ?
Pse po e torturonte keshtu jeta .

Pse po e mundonte kaq shum .
Cfar donte prej tij .

- Jam gati te jap cdogje mjafton qe vec ajo te zgjohet , ti hap syte ,nuk e meriton gjith kete .
Sofia nuk e meriton te jet e shtrir aty .- Me degjove bertiste drejtuar qellit .

-Me merr mua ja un jam  ktu . Nuk meritoj te jem ktu . Nuk e meritoj kte jet me merr mua dhe lere ate te jetoj .
Ajo esht e vogla ime , cfar deshe prej saj .- vazhdonte te fliste dhe pse lotet e mundonin ai vazhdote te fliste duke iu ankuar zotit .
Sikur ai ta degjonte .
Dhe do i pergjigjej cfar fliste ai .

E dinte shum mir qe nuk do kishte pergjigje e dinte shum mir qe nuk fitonte asgje kshu , edhe pse ai ishte aty i dehur ajo akoma dergjej e shtrir ne at krevat spitali .

Por ai donte te shfryhej te nxirrte ter dhimbjen e tij .
Dhimbte kaq shum . Madje dhimbte akoma me shum se me perpara .
Ajo nuk ishte as e gjall dhe as e vdekur .
Nuk e dinte as kur do zgjoheh apo nese nje dit do zgjohej .

Ndjehej keq , ndjehej si i vdekur mes te gjalleve .
Nuk kishte deshire per asgje .
Nuk do mund ta perballonte kurr humbjen e saj .
Zemra e tij nuk do ta perballonte kurr qe Sofija te largohej e ta linte .

E kishin len njeher me perpara dhe iu deshen koh qe ta merrte vetem , edhe pse ai e di shum mir qe koha nuk ia sheroi plaget koha e beri thjesht te mesohej me to .

Por koha i solli ate dhe plaget e tij i sheroj ajo .
E tashme zoti do ja merrte ?

Do i hapte plage me shum nga ato te parat qe nuk do mund ti mbyllte kurre .