A chance .!

32.

....
Tashme ndodheshin perpara deres se viles se Aronit .
Bashke me nenen e saj .

Ishte e lumtur edhe ne fytyre rezatonte lumturi .

I ran leht deres e priten derisa familja e tij i hapi deren .

- Mirseerdhet - foli familja e tij .

- Mirse ju gjetem - u pergjigj Djana

-Urdheroni brenda - zgjati doren babai i Roanit .

- Sa e mir qe je ber bij - u drejtua Adrriana sofias
- Faleminderit - buzeqeshi lehtas

U rehatuan ne dhomen e ndenjes .
Roan ishte ulur pran sofias dhe sa here qe ajo fliste ai e ngacmonte nga floket , ndonjeher edhe e nderpriste kur fliste .

" Wa cfar thua vertet "

E perdoret gjithmon qe ajo fliste .
Te tjeret qeshni leht .

Ajo ishte mjaft ne siklet edhe pse nuk ishte hera e pare qe ishte ne ate shtepi .

Madje edhe ishte ambjentuar aty . Por Roan gjithkohen e vinte ne siklet .

I pelqente kur faqet e saj beheshin flake te kuqe .

Pas kishte kaluar nje koh e mire duke folur per cfar do lloj teme te mundshme .
Lajmeruan qe darka ishte gati .
U rehatuan ne tavolin .
Kte her Sofia u ul afer olivias dhe Roan mbeti afer saj .

- Me vendoset mua ne mes , po un cfar faji kam qe ju nuk rri urte - u ankua me shaka olivia

- Mund te ulesh ktu te un - ja priti me te shpejt Roan .
Kur te tjeret qeshen

- nese nuk je rehat aty gjithmon :- tha me pas .

- Jo jo ti je shum mire ,apo jo Olivia ?- foli kte her Sofia

- Ehe shum rehat jam -foli leht .

Ishin duke ngren darke . Prinderit po flisnin per tema te ndryshme ndersa ata te tre ishin ne heshtje .

Vetem se olivian nuk po e zinte vendi ngaqe Roan i kerkonte me ngulm te nderronin vendin bashk .

- Mos guxo te largohesh Olivia ndryshe do merzitet vertet - i tha Sofia
- Po nuk po e duroj dot me - ja pati Olivia
- He dhe pak se do iki pastaj . - tha qet sofia

Roan e kishte degjuar ate dhe normalisht qe ajo sonte nuk kishte per te ikur askund .
Aq me pak qe neser kishte ditelindjen .

Madje ai kishte porositur dhe familjen e tij qe mos ta permendin si tem ditelindjen e saj . Donte ti pergatiste nje super surprize .
Mezi po e priste te nesermen.

- Mendoj qe sonte te qendrroni nga ne - u hodh Roan

Sofia ngriu , ngritu syt shpejt dhe pa ate . Ai i dhuroi nje buzeqeshje te leht .
Priti qe dikush te kundershtonte .

Deshironte te qendrronte me te por sonte e kishte merzitur duke e ven gjithkohen ne siklet ne prani te prinderve .

- Oh jo skagje ne mund te ikim - kundershtoi Djana

Sofias i lindi nje buzqeshje e leht dhe u kthye pjates se saj .

- Jo jo sonte do rrini ketu , nuk dua kundershtime . Pastaj kemi shum dhoma ketu . - ja priti Adrriana

- Por nuk ka asgje ne vertet mund te ikim - foli dhe njeher Djana

- Mos na e prishni sonte ne kemi shum deshir tju kemi ketu sonte - foli Adrriana .

Djana nuk e vuri me ne diskutim .
Pohoi me koke dhe la nje buzeqeshje .
Sofia kishte ulur koken dhe nuk dha asnje mendim ndersa roan kishte nje te qeshur prej fitimtari dhe shikonte ate .