A chance .!

28.

...

- Je me mir vogelushe -zgjati doren dhe i ledhatoi faqen

- Tashme nuk e di sesi jam Roan , kam shum frik .. - foli leht

- Mos u frikso zemer un do jem gjithmon pran teje - e puthi ne ball

Te dy ndodheshin perpara Jetimores ku ishte len sofia 19 vite me par . Ne ate jetimore e kishin drejtuar familja e saj biresuese .

Teksa ndodheshin perpara deres se jetimores mijera pyetje , disa ndjesi te cuditeshme nuk po e linnin te qef . Kishte frik .. ndjehe ne medyshje edhe donte ta njihte familjen e saj dhe mendimet se kush mund te ishin ata nuk e linin te qete .

Roan u be gati te trokiste .
Ndjeh doren e sofise te kapte te tijen dhe e shtrengoi fort .

- Zemer un jam pran teje - u kthy drejt saj .
Kur te jesh gati po i bie deres .

Ajo e pa ne sy dhe me pas pohoi me koke .

Roan i ra deres dhe pas pak ne ne dere u shfaq nje grua e madhe ne moshe . Dalloheshin rruthat e saj posht syve , dukej e lodhur .

- Si mund te ju ndimoj , deshironi te biresoni femij .
U ndje zeri i gruas . Me pas nje buzeeeshje e leht

Roan ktheu syt drejt sofias . Ajo as qe kishte ndermend ti pergjigjej gruas .

- Pershendetje ne donim te ju pyesnim per dicka ,- ia kthehu Roan
- patjeter ejani brenda .
U futen brenda duke e ndjekur derisa mberriten ne nje zyre .

- Uluni - drejtoi duart gruaja ne drejtim te karrikeve , e me pas u ul dhe ajo .

- Ateher si mund te ju ndimoj ? Se pari un jam Roza . - i buzeqeshi te dyve leht. ) Ju kush jeni ?

- Un jam Roan ndersa kjo esht Sofi e dashura ime .
(Gruaja buzeqeshi leht )

Roan u kthye nga Sofi .
-Deshiron te flasesh ti zemer ?

Ajo nuk foli e pa per pak caste dhe ndjeu doren e tij ta shtrengohte leht .

Mijera ndjenja ia trazuan mendjen .
Nuk e dinte ne ishte gati per ato cfar do degjonte .
Pas pak minutave u degjua zeri i saj i holl .

- Kam qen ne kete jetimore deri kur me biresoi nje familje . U ktheva serisht ketu sepse dua te dij per familjen time biologjike . - foli me ze te holl

- ohh - vec kaq tha gruaja ne mosh . buzeqeshi leht e ia ktheu .- me vjen mir qe je kthyer per familjen tende , por un nuk kam shum vite pune ketu por do te dergoj tek arkivat dhe ndoshta gjen dicka .

- Ne rregull pra

U ndrejtuan te tre drejt salles se arkivave priten derisa gruaja hapi deren dhe u futen brenda .

- e dashur shpresoj te gjesh dicka - buzeqeshi Roza .

Faleminderit zonje -ia kthehu Roan ndersa Sofi thjesht buzeqeshi

U futen brenda dhe filluan te kerkonin neper arkivat . Po i hapnin te gjitha dosjet e femijeve qe ishin regjistruar aty dhe deri tani nuk po gjenin asgje per sofian .

kishin kaluar plot dy or dhe akoma nuk kishin gjetur asgje . Ishin mjaft te lodhur .
U ul e deshperuar ne nje karrike ne cep te murit dhe lotet filluan te shkelqenin ne syt e saj .
Roan u afrua pran saj i ledhatoi floket dhe e perqafoi fort .

- Nuk ka asgje Roan asgje - foli me zeri e holl

-Do gjejm zemer dicka do ket eja te kerkojme dhe pak .

- nuk ja vlen Roan , nuk e shikon qenuk ka asgje per mua . - zeri filloi ti dilte me veshtiresi prej loteve .

Roan po i dhimte ta shikonte ashtu . I pikonte shpirti kur shihte syte e saj me lot . E puthi leht ne koke dhe i ledhatoi floket leht .
Ndenji pak pran saj dhe me pas filloi te kerkonte akoma .
Ndersa sofi shikonte jasht dritares dhe nuk bente asnje hap madje nuk i tha asgje Roanit . As nuk i tha te ndalonte se kerkuari .

Pas pak caste Roan gjen nje dosje thuajse bosh . E hap dhe lart ne flet te bardh ishte i shkruar emri i sofias me nje ngjyre te zeze te theksuar. Sofia Diar .

- Zemer me duket se gjeta dicka . - u afrua me te shprejt pran Sofiese .

U ngrit nxitimthi dhe pa drejt dosjes .
Po e shikonte me ngulm sikur te kishte nje bomte perpara . E mori ne dore dhe e hapi .
Brenda nuk kishte asgje pervec emrit te saj
Sofia Diar dhe nje addese : Rruga Essen shtepia 17 , 05 shkurt 2000

nuk dallohej qart ishte e shkruar leht . e ndoshta nga pluhurat ishte fshire .
Ama ata e mesuan nje adrese .

E mbylli dosjen dhe shpresote me zemer qe te ishte vertet ajo adrese qe ishte shkruar aty . Shpreson te mos gabohej .

Roan qendronte krah Sofias dhe nuk fliste thjesht e perqafonte .
Ngriti syte drejt Roanit dhe buzeqeshi .

Ne syte e saj dallohej nje fije shprese . Syte e saj buzeqeshnin leht dhe ai arrinte ta shikonte mjaft qart kete gezim qe syt e saj percillnin , pavarsisht qe fytyra nuk shprehte asgje syt e saj shprehnin shume .

E perqafoi dhe njeher e me pas nisen te dilnin .
Pas pak u gjenden perball zyres se Rozes ,trokine e me pas u futen brenda .

Roza u ngrit dhe u drejtua drejt tyre .

-Ateher gjetet gje ? - pyeti leht

- Po shum faleminderit me ndimuat shum - buzeqeshi leht sofia .

- Me behet qefi e dashur - i kthehu gruaja

Ateher ne po vazhdojme shum faleminderit serisht - foli kte her Roan

E pershendeten zonje e me pas dolen jasht jetimores .

Asnjeri nuk po fliste Roan nuk dinte ta pyeste per asgje ndersa sofi nuk kishte cfar te fliste .
Akoma nuk e dinte cfar po ndjente brenda saj .

U futen ne makine dhe pas pak Roan theu heshtjen mes tyre .

- Deshiron ti takojm sot zemer ?

- nuk e di - heshti pak e pastaj u degjua serisht -mendoj qe po

- Nese nuk je gati mund te shkojm kur te jesh ti gati zemer

- jo me mir te shkojme sot . Nuk mendoj qe do shpetoj ne mos sot nje dit do te shkojme apo jo . Keshtu le te shkojme - foli qete

Roan thjesht i buzeqeshi i kapi dore dhe e puthi .
U drejtuan drejt adresen dhe pas nje ore rruge me pak veshtiresi e gjeten .

Dolen nga makina ne fund te rruges se asfaltuar dhe u drejtuan drejt nje rrugice te shtruar me guricka te vogla vende vende edhe gropa te vockla .

Ne pamje te par dukej nje lagje e varfer .
Sa me shum futej drejt asaj lagjeje aq me shum filloi te ndjehej cuditshem nijera mendime filluan ti vertiteshin ne mendje .

Cfar do e priste vall Sofian ?

A do ishin ato qe ajo i priste apo ato cfar ajo nuk i imagjinonte kurre ..

Me vjen keq qe ju lash te prisni . Kam qen shum e zene . Edhe nuk kam dashur as ta mbaroj shpejt ,kam dashur qe historia te ket te gjith vemendjen .
Gjithashtu kerkoj ndjes edhe per gabimet drejtshkrimore .