Vampir Yedili

24. Bölüm

- Percy -

Annabeth'in odasına tırmanıp yatağa oturdum. Tanrım, bu kokuyu çok özlemişim! Merakla onun gelmesini beklerken bir yandan da o gerizekalının yanında olması beni sinirlendiriyordu. Zaman geçmek bilmiyordu, kitaplarından birini alıp okumaya başladım. Bir söz beni çok etkiledi , Annabeth de altını çizmişti : "Birini hiçbir zaman affetmeyeceğini farkettiğinde ondan vazgeçersin. Birini ondan vazgeçmeyeceğini anladığında onu affedersin." Sanırım şu an bu yüzden buradaydım, Annabeth bir karar vermişti.

Sonunda araba sesi duydum, ardından da zil sesini. Ailesiyle konuştuğunu duyabiliyordum. Bay Chase sonunda doğru bir kişiyi bulduğunu söylüyordu. Annabeth buna cevap vermeden yukarı çıktı. Kapıyı açıp içeri girdi. İç çekerek bana sarıldı, şaşkınlıkla ben de ona sarıldım. "Galiba affedildim" dedim, masumca. "Şimdilik evet ama şimdilik" dedi. Gülümseyerek "Yani yeniden deniyoruz öyle mi" dedim. Gözlerimin içine bakarak "Evet Jackson, ama bu senin son şanşın" dedi. Gülümseyip kafamı saçlarına gömüp kokusunu içime çektim.

Aklıma takılan şeyi sorma zamanıydı. "Son okuduğun kitaptaki cümle yüzünden mi? " diye merakla sordum. Anlamsızca "Hangi cümle? O kitabın neredeyse yarısını çizdim ben" dedi. " 'Birini hiçbir zaman affetmeyeceğini farkettiğinde ondan vazgeçersin. Birini ondan vazgeçmeyeceğini anladığında onu affedersin. ' bu cümle yüzünden değil mi? " dedim. "Ben... ben bilmiyorum Percy, kafam çok karışık. Ailem bi yandan, sınavlar bi yandan, Thomas bi yandan. Kafam allak bullak oldu ama evet o cümlenin etkisi oldu" dedi. Yaklaşıp ona tekrar sarıldım ve kulağına fısıldadım " Annabeth ben o cümleden etkilendim ve aslında tam da bu sebepten dolayı geri döndüm. Senden vazgeçemiyorum, artık yanında ben varım, bi daha gitmek yok. Hiçbirini boşuna düşünme, ben herşeyi halledeceğim " dedim. Başına kaldırıp bana baktı ve " Söz mü? Bir daha gitmek yok " dedi. Gülümseyip " Söz " dedim, ardından cümleme devam ettim. " Eğer istersen de noel tatilinde seni çok güzel bi yere götürebilirim. Hem kafan dağılır hem de beraber zaman geçirmiş oluruz" dedim. Bana daha sıkı sarılıp "Bu soruya sonra cevap versem olur mu? Şu an sadece sana sarılıp uyumak istiyorum" dedi, masumca. Çok tatlıydı, ona karşı koymak resmen imkansızdı. Bu yüzden sadece saçlarını öptüm.

Tüm gece onun o masum suratını izledim, Piper gene haklı çıkmıştı. Güneşin suratıma vurmasıyla içimi bi mutsuzluk kapladı. Lanet olsun! Bugün Annabeth ile vakit geçirecektim. Yavaşça yerimden kalktım, evden çıkıp her zamanki çiçekçime uğradım. Beni görünce "Ooo Percy, senden umudu kesmiştim artık" dedi. Gülüp "Daha değil James, daha değil" dedim. Her zamankinden bi demet yapıp bana verdi.

Odasına tırmanıp vazoya çiçekleri koydum. Çiçeklerin arasınada şu notu ekledim.

Günaydın Sevgilim,

Bunu söylemeyi o kadar çok özledim ki... Neyse bugün hava güneşli yani insan içine çıkamam. Bi gün sana neden güneşe çıkamadığımızı açıklayacağım. Sen ne zaman istersen.

Bu arada o çocuğun arabasına binmeni istemiyorum, o yüzden kapının önünde arabam duruyor. Tabi ki istersen kendi arabanla git, yeter ki o çocuğun arabasına binme.

Seni seviyorum bilmiş kız!

Yosun Kafa

Notu koyduktan sonra arabanın anahtarını da bıraktım. Son bir kez anlından öpüp kendimi rüzgarın kollarına bıraktım.

- Annabeth -

Yüzüme vuran güneş ile uyandım, Percy gitmişti. Her zamanki gibi çiçeğimi alıp notunu bırakmıştı.

Günaydın Sevgilim,

Bunu söylemeyi o kadar çok özledim ki... Neyse bugün hava güneşli yani insan içine çıkamam. Bi gün sana neden güneşe çıkamadığımızı açıklayacağım. Sen ne zaman istersen.

Bu arada o çocuğun arabasına binmeni istemiyorum, o yüzden kapının önünde arabam duruyor. Tabi ki istersen kendi arabanla git, yeter ki o çocuğun arabasına binme.

Seni seviyorum bilmiş kız!

Yosun Kafa

Şaşkınlıkla komidine baktım, gerçekten de anahtarı orda duruyordu. Thomas'ı sevmediğini biliyorum ama bu kadar büyüteceğini düşünmemiştim. Notu okuyunca tekra eski halimize döndüğümüzü fark ettim. Merakla camımda dışarı baktım, ailem görmesin diye kenara çekmişti. Yavaşça üstümü değiştirip aşağı indim. Annem kahvaltıyı hazırlıyordu. "Günaydın, anne. Kahvaltı hazır gibi, gidip kardeşlerimi uyandırıyım mı? " diye sordum. Bu iş çok zevkliydi, onları uyanana kadar gıdıklıyordum. İkisi de tatlı tatlı uyuyorlardı, yavaşça yaklaşıp ikisini birden gıdıklamaya başladım. İkisi de birden kıkırdamaya başladı, elimden kurtulamya çalışsalar da ikisini de yakalıp gıdıklamaya devam ettim. Sanırım fazla bağırdılar ki babam uyanmıştı. Bize ters ters bakıyordu, kızacağını sandım ama onun yerine beni tutup gıdıklamaya başladı. Serbest kalan kardeşlerim de üstüme çıkıp beni gıdıklamaya çalıştılar. Annem içerden "Kahvaltı hazır, eğer gıdıklama faslınız bitti ise gelin" diye bağırana kadar herkes birbirini gıdıkladı.

Yavaş olsa da herşey yoluna girecekti. Ailem ile aram düzeldi, Percy burada yani artık Thomas'ı ne yapaçağım hakkında düşünmeme de gerek yok. Derin bir nefes alıp günümün keyfini çıkardım. Thalia ile buluşup kütüphaneye gidecektik. Evimiz yakın olduğundan yürüyerek gelmişti. "Hey, Annabeth. Dünden sonra nasılsın? " dedi. "Dürüst olmak gerekirse oldukça iyiyim. Percy ile barıştık, Thomas'ı düşünmedim bile. " dedim. "İşte bu be! Enişteme onun seni öptüğünü söyleyeceğim, onu bir güzel dövecek. " dedi, zevkle. "Sakın Thalia, Percy duyarsa onu öldürür. Sırf onun arabasına binmeyeyim diye bana arabasını verdi" dedim, anahtarı sallayarak. "Ayrıca enişte de ne demek? Lütfen bir daha ona enişte deme " dedim. Gülüp "Ooo, bu çok iyi. Luke'u aramama gerek kalmadı, hadi gidelim" dedi. Tam bir şey diyecektim ki anahtarı kapıp aşağı indi. Çantamı alıp hızla peşinden koştum. Annem bizi görünce "Ne bu acele, biraz sakin olun" dedi. Thalia gülüp "Sorun yok Bayan Chase, sadece geç kaldık" dedi ve dışarı çıktı. Ben ona yetişene kadar çoktan arabaya binmişti. "Thalia, bak lütfen" dedim, yalvarırcasına. Ama o bunun yerine gaza bastı ve kütüphaneye doğru sürdü.

Gerçekten Percy'ye karşı rezil olacaktım, hem de fena halde. Umarım kaza yapmayız, Thalia'nın ehliyeti vardı ama o kadar uzun süredir kullanmıyordu ki... Dua ederek bu yolculuğun bitmesini bekledim.