Vampir Yedili

16. Bölüm

- Percy -

Lanet olsun! Cidden herşey üst üste gelmek zorunda mı ? Ne güzel defolup gitmişlerdi. Neden geldiniz ki ?

Offf, başa sarıyım. Herşey güzeldi, nerdeyse 200 yıl sonra ilk defa birine aşık oldum, mutluydum. Onu da aşalık yeni doğanlar bozdu. Neymiş onlar birilerinin kanını emip mutlu olucak biz burda 'aman vampirleri farketmesinler' diye uğraşıcaz.

Bütün gece bunu düşünüp az daha kafayı yiyordum. Neyse ki Annabeth var, kafamı çevirince onun saçlarının mükemmel kokusu ve uyurken ki o tatlılığı var. Yoksa çoktan delirmiştim.

Avucumu açıp vazosuna su doldurdum, şimdi gidip çiçek bulmam lazım. Çiçeği alıp vazoya koydum. Masasından bir kağıt ve kalem alıp ona şunu yazdım :

" Günaydın Bilmiş Kız,

Seni seviyorum, bir süre seni benim yerime Piper ve Hazel koruyacak. Dikkatli ol ve lütfen onlardan ayrılma. Hatta mümkünse ailenden uzak dur. Çünkü kokun evde çok yoğun ve buraya gelebilirler. Senden uzak durmam gerekirdi.Özür dilerim Annabeth, özür dilerim sevgilim, bunları yaşamaman gerekirdi."

İçimden keşke ağlayabiliyo olsaydım dedim. Şu an içimden küçükken yaptığım gibi bir kenara oturup annemim beni bulmasını istiyorum. Onun benim saçlarımı karıştırmasını, bana tatlı tatlı bakmasını özlemiştim.

17.08.1818

Bana ne olduğunu hala tam olarak anlayamadım. Canım sürekli kan istiyor ve ben delirmek üzereyim. Evde oturmuş sakinleşmeye çalışırken annemin çığlıklarını duydum. Koşup onu buldum, yüzünde acı çektiği için oluşan yaşları görmemle kendimi kaybettim. Ama geç kaldım, onu öldürdüler. Son sözleri beni daha çok üzdü " Canım oğlum benim, seni seviyorum. Sakın kendini suçlama " ve gözleri kapandı. Nefretle diğerlerine baktım. " Ne sanıyordun, seni can sıkıntısına mı yarattığımızı mı? Sen bir vampirsin ve vampirlerin ailesi sadece vampirlerdir" dedi, sarışın olan. Aniden sinirle onlara saldırdım. İşim bittiğinde hepsinin kafası başka yerlerdeydi.

Günümüz

Bir daha bunu yaşayamazdım, bunu kaldıramazdım. Yaklaşıp son kez kokusunu içime çektim ve alnına küçük bir öpücük kondurdum.

- Annabeth -

Alnımda hissettiğim1 soğuklukla uyandım, etrafıma baktığımda Percy yoktu. Benim düşünceli sevgilim bana gene bir çiçek ve bir de not bırakmıştı.

" Günaydın Bilmiş Kız,

Seni seviyorum, bir süre seni benim yerime Piper ve Hazel koruyacak. Dikkatli ol ve lütfen onlardan ayrılma. Hatta mümkünse ailenden uzak dur. Çünkü kokun evde çok yoğun ve buraya gelebilirler. Senden uzak durmam gerekirdi.Özür dilerim Annabeth,özür dilerim sevgilim, bunları yaşamaman gerekirdi. "

Bunu okuyunca içimi bir korku sardı, ne yani ailem zarar görebilir miydi? Hayır, olamaz ... Ayrıca Percy sanki benden ayrılıcakmış gibi konuşüyordu. Ahh Percy lütfen kendini suçlamıyor ol, seni kaybetmek istemiyorum.

İlk önce duşumu aldım ve daha sonra sallana sallana aşağı indim. Annem şaşkın bir şekilde " Ooo Annabeth, bunu neye borçluyuz" dedi. Gülümseyip " Hiç, sadece uyuyamadım" dedim. Hızlıca kahvaltımı edip dışarı çıktım.

Kızlar arabanın önünde etrafı kolaçan ediyordu. Piper bana gülümsedi ve " Günaydın Annabeth, Percy sana açıklamıştır. Seni daha fazla üzmek istemem" dedi. Arabaya binip okula gittik, Piper'a gidiyorum bakışı atıp Thalia'nın yanına gittim.

"Ahh, cidden mi Thalia? Yani her yokluğumda öpüşmek zorunda mısınız ? " dedim, kızarak. "Hah, sen Percy'le öpüşürken bir şey yok ama. Ayrıca her zaman değil" diyerek kendini savundu. Onu kenara çekip "Thalia, Percy bana sanki benden ayrılmak üzereymiş gibi bir not bıraktı" dedim ve notu ona verdim. Thalia bana anlamsız bir bakış atarak" Annabeth, Percy neden bahsediyor ?" diye sordu. "Şu salak yeni doğanlar mı ne savaş açtılar. Hatta şu an bile savaşta olabilirler. Ayrıca şehre de saldırabilirler, aileme bile Thalia, aileme bile ... " dedim. Thalia şok içinde bana baktı ve "Annabeth, ailen, sen, ben, herkes ölebilir ama sen bunu mu düşünüyorsun?" dedi, inanamayarak. "Ahh, Thalia! Percy, nerdeyse tüm dünyadan arkadaşlarını çağırdı. Yeni doğan vampirler sadece güçlü oluyorlarmış, kendilerini kontrol edemiyorlarmış. Üstelik nerdeyse 200 yıldır vampir" dedim. Ama yine de aileme ve arkadaşlarıma zarar gelmesi beni korkutuyordu. "Annabeth korkuyorsun, görebiliyorum. Kafanı meşgul etmek için sakın başka bir sorun yaratma" diyerek beni sakinleştirdi. Gülümseyip ona sarıldım ve "Thalia sen olmasan ben ne ne yapardım bilmiyorum. İyi varsın, ayrıca geçen gün seni ektim ve özür dilerim. Canım kankam benim" dedim. Gülüp " Biliyorum Annabeth bensiz sen hiçbir şey yapamazsın. Ayrıca bir özür beni kandıramaz" dedi. Zille beraber konuşarak sınıfa girdik. Sınıfa girmemle şoka girmem bir oldu. Sınıfta tam 4 tane vampir vardı. Cidden mi Percy diye içimden geçirdim.

Eve geldiğimde yavaşça camdan dışarı baktım. Gene 4 tane vampir bir yerlere saklanmış bizi koruyordu. Piper baktığımı fark edip bir anda cama geldi. "Sanırım rahatsız ettik, özür dileriz Annabeth" dedi, gülümseyerek. "Hayır, asıl ben özür dilerim. Benim yüzümden bütün gece burada dikileceksiniz" dedim. "Annabeth biz yorulmayız, ayrıca evet birazcık eğlence kaçırdık" dedi. Şaşkın bir şekilde " Siz savaşa eğlence mi diyorsunuz?" dedim. Piper surat ifademe gülüp " Evet, vampirlik tuhaf bir şey işte. Bu arada Percy seni sevdiğini bilmeni istiyor ve seni ve aileni ne pahasına olursa olsun koruyacakmış " dedi ve bir an da eski yerine geçti. En son göz kırparken gördüm, daha sonra koşarak uzaklaştı.