In Love with a Fangirl (COMPLETED)

Chapter 35

WHAT'S THE REAL CATCH BETWEEN PASKEL AZAMARR AND HIS MANAGER? Read full article here..

Agad kong isinara ang laptop. Mukhang napalakas 'yon pero wala na akong pakialam kung nasira man o hindi.

Napaangat ang mukha ko at pinagmasdan ang nakadikit na Poster niya sa dingding. Naalala ko ang sinabi niya na dapat ang mukha niya ang nakadikit dito. It's his face that I'm always staring everynight before I sleep now, pero bakit hindi ako makaramdam ng saya?

Muli kong binuksan ang laptop at humanap ng kahit anong impormasyon tungkol sa manager nila. Bumigat ang paghinga ko nang makita ko kung gaano siya kaganda. She shares the same age with Paskel and she's a half filipino, half american.

I remembered, this was the girl who was sitting beside him during the competition. I couldn't forget that face somehow. Malinaw na malinaw parin sa akin kung ano porma ng maganda niyang mukha.

Napayuko ako at hinilot ang sentido ko.

Napagdesisyonan ko ng lumaban, pero bakit parang hindi pabor sa akin ang tadhana? How am I suppose to chase him kung mayroon na siyang ibang mahal? Ayaw ko ng ganoon.

Hindi pumasok sa isipan kong magmamahal siya ng iba. Kaya hindi ko kakayanin kapag ipagpipilitan ko ang sarili ko sa kanya at sa huli, hindi niya ako pipiliin. Mas mabuti ng hindi na ako sumubok na muli siyang angkinin. Maliit lang ang posibilidad na masasaktan ako ng todo.

Marahas kong pinahid ang luhang pumatak mula sa mga mata ko. Damn it. Damn it. Damn it. Gusto kong sumigaw. Gusto kong magwala. Maybe.. Maybe this is the right time.. That I'll finally give up on him.

"Paskel.." I painfully called his name. Nagbabasakali akong maririnig niya ako at maramdaman niya kung gaano ako nasasaktan ngayon.

Narinig kong tumunog ang laptop, tanda na may tumatawag at gustong makipag video call. Pinahid ko ang luha ko at dahan-dahang inilagay ang laptop sa hita ko bago sinagot ang tawag.

"Akela."

It was Bryan. He's smiling but it quickly went off when he saw my messed up face.

"What's wrong?"

Umiling ako, pinipigilang magsumbong sa kanya. Ayaw ko ng ipakita sa iba kung gaano ako ka-miserable. Ayaw ko ng makita sa mga mata nila ang simpatya.

"It's nothing, kakagising ko lang." Pagsisinungaling ko.

Alam kong hindi siya naniniwala pero mas pinili niyang ngumiti nalang.

"Okay."

Naalala ko ang isang bagay kaya agad ko siyang tinanong. "Mother fucker, where are you right now?"

Pumunta ako kahapon sa studio. Nalaman ko nalang na hindi na siya bumabalik doon.

Napahaplos siya sa batok niya.

"Don't mind me, I'm just taking care of some things."

Bryan and I talked for like one hour bago ko naisipang tapusin na dahil sumasakit na ang ulo ko.

Tahimik akong humiga at binalot ang sarili ko ng makapal na kumot.

I must sleep now 'cause when the morning comes, I'll start to completely forget all the reaosns why love him.

--

"Where are you taking me?"

Hindi sumagot ang taong katabi ko. He's silently driving at hindi man lang ako binigyan ng kahit isang sulyap simula ng sunduin niya ako sa bahay.

Tumahimik na ako at hindi na muling nagtanong pa dahil mukhang wala siyang balak sagutin ako kahit pa umabot ng isang daan ang tanong ko.

Pinagmasdan ko ang sarili ko sa side mirror ng kotse niya. Namamaga ang mga mata ko at kapansin-pansing galing 'yon sa pag-iyak.