12. Bölüm - Beraber İlk Gece
Gözlerimi araladığım da odanın karanlık olması bir an şaşırmama neden oldu.
Etrafa bakındığımda ayakkabılarım çıkarılmış, üstüm örtülmüş bir şekilde duruyordum.
Hemen yatakta doğrulup ışığı açtım, üstü başımı düzeltip telefondan saate baktım.
9.15 di ...
Ne kadar ayıp olmuştur şimdi ilk günden uyuya kalmıştım bir de.
Hızla aşağıya indiğim de herkes oturmuş çayını içiyordu Oğuz ve Onur Ece'yle sohbet ederken Mustafa abi de Toprak'la iş hakkında konuşuyordu sanırsam, hep beraber oturmuş sohbet ederlerken Zeynep abla beni gördü.
" İpek uyandın mı ? "
" Evet ya, ben uyuya kalmışım da kusura bakmayın. "
" Yok kızım ne kusuru, dün yorucu bir gündü zaten normal , aç mısın sen? Biz yedik ama istersen kızlar hazırlasın sana bir şeyler. "
" Yok anne saol. "
Deyip yanlarına geçerek Emine anne ve Zeynep ablanın arasına oturdum.
Toprak'la göz göze geldiğimizde hızla gözlerimi çekip, aklıma gelen şeylerle Zeynep ablaya döndüm.
" Abla yarın alışverişe çıksak olur mu? Almam gereken şeyler var da. "
" Tabi ablam olur da senin arkadaşın gelmeyecek miydi? "
" Yaa ben onu unuttum. Şey yaparız ben onun için akşam uçağına almasını isterim, olur mu ? "
" Tamam, öyle yapalım o zaman. "
Emine anne bizi gülümseyerek dinlerken lafa girdi.
Elimi ellerinin arasına alıp, " Kızım artık sende benim bir kızımsın ve lütfen burada yabancılık çekme ne zaman bir ihtiyacın bir istediğin olursa çekinmeden gelip söyleyebilirsin. "
" Saol anne. " diyip tebessüm ettim, çünkü artık anne demem gerekiyordu. Değil mi?
Emine anne de ona anne dediğimi duyunca yüzünde kocaman bir gülümseme yer aldı.
Ama aklıma gelen diğer şeyleri de sundum. " Aslında bir kaç şey diyecektim. "
" Tabi kızım söyle. "
Zeynep abla da merakla beni dinliyordu.
" Anne evde hafiften değişiklikler yapabilir miyim? "
" Tabi kızım lafımı olur , ne istersen yapabilirsin burası seninde evin. "
Bu şekilde sohbet devam ederken herkes odasına doğru çıktı, bende mutfağa yöneldim.
Akşam yemeğine katılamadığımdan dolapta gördüğüm sarma dolu tencereyi çıkarıp mutfakta masaya oturdum.
Çatal kullanmadan elimle alıp ağzıma attım. Ama resmen bağımlılık yapmıştı yedikçe bırakamıyordum.
Bu son diyerekten ağzıma tekrardan attım sonra elime bulaşan zeytin yağından parmaklarımı da sıyırıp dayanamayıp tekrardan bir kaç tane daha attım ağzıma.
Ardından bı ir anda yanımda ki sandalye çekildi ve Toprak oturdu.O da sarmadan alıp ağzına bir tane atmıştı.
" Nerdeyse yarılamışsın tencereyi. "
" Bağımlılık yaptı, napayım? "
Toprak gülümseyerek yüzüme bakınca tuhaf hissettim. İlk kez böyle gülümseyerek baktığını gördüm, en azından bana karşı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Trabzon'a Gelin
Teen Fictionİzmirli 19 yaşında bir genç kız... Babasının yüzünden daha doğru düzgün bir kez dışarı çıkamazken yine babası yüzünden bilmediği bir şehirde , bilmediği bir aileye gelin giden bu kızın sonu ne olucak? Daha mı üzülecek , daha mı mutlu olucak ? Gelin...
