Trabzon'a Gelin

32. Bölüm - Sana Doyamıyorum

Vote sayısı artmadığı sürece yeni bölüm gecikecektir.

Sizleri seviyorum iyiki varsınız... ❤️❤️

Umarım beğenirsiniz, iyi okumalar dilerim...

32. Bölüm - Sana Doyamıyorum

" Bana bak İpek. Bir daha ağzından boşanalım kelimesini duymak istemiyorum. Sen benim karımsın ve her tartışma da boşanmanın arkasına sığınıp kaçamazsın. Öyle basit bir şey değil bu. Üstelik sana her zaman iyi davranmaya özen gösterip senin için elimden geleni yapıyorum. Ha eğer sen bu yaptıklarımın değerini bilmiyor ve hâlâ beni umursamıyorsan, inan ki sana karşı olan bütün iyi niyetimi hiçe sayar , yaşını ve hislerini umursamadan karım olmanı sağlarım. "

####

Söyledikleriyle ağlamam ve korkum şiddetlenirken, gözlerimi yumup kafamı duvara dayadım.

Yapamazdı!

Ben istemediğim sürece bana dokunamazdı, dimi? Bu kadar kötü ve acımasız değildi.

" Yapamazsın... "

Benim bile duymakta zorlanacağım sesim ağzımdan çıkarken, gözyaşlarımın arasından onu görmekte zorlansam da gözlerimi araladım.

" Yapmazsın. "

Öylece bana bakıyor ve tepki vermiyordu. Ellerimi gevşettiğinde fiziksel olarak rahatlasam da içim parçalanmış, hiç korkmadığım kadar korkuyordum.

" Erkekliğini, sana karşı gücüm yetmiyeceğini bilmene rağmen benim üzerimde kullanamazsın . "

Dudağının hafiften yana kıvrılmasıyla bileklerini tamamen bırakıp bi anda beni göğsüne yaslayarak saçlarımı okşamaya başlamıştı. Yaptığı şeylere anlam veremiyordum. Dengesizdi bu adam. Aklımı karıştırıyor ne yapmam gerektiğini şaşırtıyordu.

" Yapmam. "

İşte , gene bir dediği bir dediğini tutmuyordu. Az önce söylediği şey sanki hiç denmemiş gibi davranıyordu.

" Bir anda sinirle söyledim. Ben seni üzücek hiç bir şey yapmam. Seni hiç bir şeye zorunda bırakmam. "

Saçlarımda gezinen eli sakinleşmemi sağlıyordu. Göz yaşlarım dinmeye başladığında kalp atışım da yavaşlamıştı.

" Benden boşanamazsın güzelim, o kadar kolay bir şey değil bu. Çocuk oyuncağı da değil. Öyle her istediğinde bunu öne süremezsin. Daha hâlâ tam büyümedin, olgun bir şekilde hareket edemiyorsun ve bırak kendini bana, ben yönlendireyim seni. "

Haklıydı. Olgun bir şekilde kararlar veremiyor ve düşünemiyordum. Ama kendimi de ezdirmezdim. Beni sahipsiz sanıp üzerime gelmelerine , seslerini yükseltmelerine izin veremezdim.

" Seni affetmek istemiyorum. "

Yine aynı şeyi yapıp ondan kaçmak isterken göğsüne sığındım. Sanki gözlerinden kaçtığım da ve göğüsüne saklandığımda, hem ondan uzak hemde güvendeymişim gibi hissediyordum.

" Ben ne yaptım İpek? Allah aşkına, boşanalım diyecek kadar, bana bir daha küsmene neden olucak ne yaptım. "

Bir de soruyordu. Beni her seferinde üzüp sonrada ne yaptım diyemezdi.

" O gün suçsuz olsam da sinirlendin ve ben öylesine korktum ki o günü bana bir daha yaşatıcaksın diye. Hem bunun sebebinin Elif denen kız olduğunu bilerek... "

" Hayır. O zaman daha bilmiyordum. Eve gelince anladım. "

" Ama yüzüğü çıkarmamdan şüphe etmen sabah oldu. Yani o kızın ortalığı karıştırdığını bilmene rağmen şüphe ettin . "