Trabzon'a Gelin

60. Bölüm - Savaş

60. Bölüm - Savaş

İyi okumalar dilerim ❤️

Herkesi yollamış güzel bir günü daha arkamızda bıraktıktan sonra kendimi koltuğa bırakmış ve kafamı arkaya yaslamıştım.

"Nazlı sen de istediğin odaya geçebilirsin. Keyfine bak."

Toprak Nazlı'ya yönelttiği cümlesinden sonra yanıma oturmuş ve beni göğsüne yaslamıştı.

"O zaman ben direk kendimi odaya kapatıyım. Siz de ben yokmuşum gibi şey edersiniz."

Nazlı önüne gelen odadan birine girince koltuğa iyice uzanıp Toprak'ın dizine yattım. O da elini saçıma getirmiş ve okşamaya başlamıştı.

"Çok güzelsin."

Dudaklarından duyduğum cümle kulağımı bulurken gülümseyerek kapattım gözlerimi. Bana edilen bir iltifatı ondan duymak daha çok mutlu ediyor, özel hissettiriyordu.

"Çok mu yoruldun?"

"Evet."

Nazlı bir şekilde çıkan ses tonuma gülümsediğini hissettim. Saçımda ki eli de okşamaya devam ediyor ve kulağımın arkasına saçımı itiyordu.

"Odamıza gidelim mi o zaman?"

"Kalkmaya mecalim bile yok ki."

Toprak ayağa kalkıp benim kafamın düşmesini sağladığın da yüzümü buruşturdum.

"Ya!"

Sonra da beni kucağına aldığında kafamı göğsüne yasladım. Keşke hiç bir yere ayağımın üstünde değil de Toprak'ın beni taşınmasıyla gitseydim. Ne güzel olurdu.

"Sen her yere taşısana beni sevgilim."

"Olur. Sen iste yeter ki."

Odaya girdiğimizde kapıyı da kapatıp orta da duran yatağa beni götürmüştü. Perdeler de zaten kapalı olduğundan kapatma gibi bir derdi yoktu.

"Nazlı neden kaldı bizle?"

"Ya şu geçen beni uçurumda kurtaran adama takmış. Bir daha onu görmek için kalıyor."

Toprak anladığını belirtircesine kafasını sallamış ve dolaba ilerleyerek bana iç çamaşırı ve gecelik çıkarmıştı. Kendine de çıkartıp yatağa bıraktığın da elimden tutup ayağa kaldırdı.

"Gün boyu hep başkalaryla temas ettik. Yatmadan önce bir duş alsak iyi olur bence."

"Haklısın."

Alnıma bir öpücük kondurduğunda eli, kolumdan başlayarak omzuma doğru bir yol çizmiş dokunuşu tüylerimi diken diken etmişti.

Omzumda duran eli elbisenin askısını indirirken kafasını da boynuma koymuş, nefesini hissetmiştim.

"Lacivert de çok başka yakışıyor."

Askı omzumdan düşerken elimi göğsüne koyup, tutunma iğtiyacı hissettim. Boynumda dudakları gezinirken elbise bedenimden yavaş yavaş kayıyordu.

"İyi ki varsın."

Eli belimi kavrayınca, iki kolumu da omzuna bırakıp, ona tutundum.

"İyi ki doğdun da, hayatıma girdin. Karım olduğun için o kadar mutlu ve şanslıyım ki..."

"Bende öyle."

Sesimin titremesine engel olamazken dokunuşlarıyla da, ona daha çok çekiliyordum. Hayatım da yüzümü güldüren, beni her zaman daha çok düşünen bu adama daha da aşık oluyordum.