Trabzon'a Gelin

23. Bölüm - Özür Dilerim

23. Bölüm - Özür Dilerim

( Bölüm şarkısı: Kazım koyuncu ayrılık şarkısı )

Toprak'tan

Dün olanlardan sonra karşı odayı tutmuş bütün gece sinirden uyuyamamıştım. Biliyordum böyle bir şeyi hayatta yapmazdı, azıcık tanıdıysam onu , buna kalkışamazdı. Benimle evli olmasını umursamaktan çok kendisine olan saygısından yapmazdı bunu.

Ama yinede bir açıklaması yoktu işte. Beni asıl sinir eden karşımda ağlamasıydı, bir açıklamayı doğru düzgün bile yapamamıştı. Hele o şerefsizi bi bulayım öldüresiye dövmessem adam değilim . ' güzellik ' nedir lan? Sen kimsin ki benim karıma rahat davranıyor da, mesaj atıyorsun!

O olay aklıma geldikçe sinirlenirken daha da bir yerleri yumruklayasım vardı. Ne olursa olsun dün İpek'e öyle davrandığım için kendime de kızıyordum . Onun bana açıklama yapmak yerine ağlaması, sanki her şeyin gözüktüğü gibi olduğunu söylüyordu. Bense adî bir herif gibi sadece ondan üstün olmamı kullanmıştım.

Daha bu olay olmadan önce onu üzmiceğimi, ve bize bir şans tanımasını söylerken şimdi ne diyebilirdim ki?

Üzerime dün çıkardığım gömleği geçirip gelişi güzel ilikledim. Hızla odadan çıktığımda , tam İpek'in olduğu odaya gidicektim ki yan odadan abisi çıktı.

" Toprak ! "

Bana seslenmesiyle kapıya giden elimi geri çekip ona döndüm.

" Dün Bora söyledi, sen biraz yanlış anlamışsın olanları. Bora tanıdığım bir arkadaşım, İpek'i kardeşi olarak görüyordur. Yanlış anlayıpta üzme kardeşimi! İnan bende seni üzerim. "

" Nasıl söyledi bunları sana ! "

" Dün beni yanında görmeyince İpek'in yanına gitmiş. Sende bazı şeyleri yanlış anlamışsın. Özür dilemek için İpek'in telefonunu istedi benden hatta. "

Söylediği şeylerle sinirim iyice tavan yaparken elimi yumruk yapmış suratına indirmemek için zor tutuyordum. Bir de numarasını vermiş piç!

" Sende verdin? "

" Kardeşi olarak görüyordur diyorum! Fazla uzatmayın bu olayı, gereksiz bi mevzu. "

Daha fazla kendimi tutamayacağımı anlayıp bir olay çıkmadan kapıyı kartla açıp girdim . Eğer cevap verseydim ağzımdan hiç iyi olmayan şeyler çıkıcaktı çünkü...

İçeri girdiğimde uzun kolidoru geçip oradan yatak odasına doğru yürüdüm. Dün onu duvara çarptığım tarafta ayakkabıları duruyordu. O an aklıma gelince kendime sövüp sayabildiğim kadar saydım . O zaman karşımda döktüğü göz yaşları dün değilde şuan umrumdaydı. O an ki öfkemden onun çektiği acıyı ya da benden korkusunu görmemiştim. Şuan aklıma geliyordu hepsi.

Üstelik onun bir suçu yoktu, sadece bana açıklama yapmayıp karşımda ağlaması öfkeme neden olmuştu. Ayrıca o abisi olucak şerefsizde bunda büyük bir etkendi. Ne diye sen kardeşinin telefonunu bir herife verirsin!?

Şuan bunları düşünmekten çok önceliğim İpek olduğu için yatak odasının kapısına ilerleyip, uyuyor ihtimaline karşın yavaşça açtım kapıyı.