KAZAK

12. Bölüm (Gerizekalısın sen.Aklını kaçırmıssın.)

Sanırım şaşırmıştım.Boraya öyle bakıyordum.O da birşey demiyordu zaten.Kapının ağzında dikiliyordu.Öylece.Dikiliyorduk.Bir anda beklenmedik bir hareketle beni içeri aldı ve duvara yapıştırdı.Aramızda en fazla 3 santim vardı.Bana yaklaşıyordu.Ellerimle onu ittirmeye çalışıyordum,öpmesin diye kafamı sağa sola sallıyordum.Sonunda şeyine tekme attım ve odadan nefes nefese çıkıp yurtun tuvaletine girdim.Yüzümü yıkadım.Saçımı yeniden topladım.Yüzüm kızarık gibiydi.Odaya gidip fondoten sürecektim.Evet evet.Çok kızarmıştı yüzüm.Elimi cebime atmamla 2. şokuma girdim.Anahtar,anahtar yok!!!

Bora'nın odasının orlara bakıyordum.Eğildim kalktım yok yok yok!
''Ufff.Nerde bu anahtarr:''
''Bunu  mu arıyorsun?'' dedi tanıdık ses.Boraa! Lanet olsun! Arkamı döndüm.Elinde pembe anahtarlığım ve anahtarım vardı.Elin cebine sokmuş, diğer eliyle anahtarı sallıyordu.
''Onu.hemen.bana. verr.''
Anahtarı yere fırlatınca hemen aldım.Ona nefretle bakıp konuştum.
''Gerizekalısın sen.Aklını kaçırmıssın.'' tam gidiyordum ki;
''Cansu'nun odası 36 numara.Odama sırnaşma birdaha.''
''Sende bir daha beni öpmye kalkma.Parçalarım.''

Odama koşarak indim ve yüzüme makyaj yapıp 36 numaralı odanın kapısını korkuyla çaldım.Neyseki Cansu açtı kapıyı.
''Nerdesin kızım sen?!''
''Şeyy.Immm.Sadece, ımmm.Ne giyececeğimi seç-seçemedim.O-o kadar.''
''Üfff.Herkes geldi bi sen gelemedin yani.''
''Tamam ya.Geldim işte.Kıyafetime şeyy, şey, şey döküldü.Mmm.Su.Evet evet su döküldü.''
''Kızım of anladık.Hadi geç içeri.''

Deriiin bir nefes alıp gülümseyerek seviglimin yanına oturdum.yanağından öptüm.O da beni öptü.

***********************

Uzunn bir muhabbet sürdürmüştük.Ki hala sürdürüyoruz.O kadar çok güldük ki.Tam ağzımı açıp 'ne çok güldük dimi' diyecekken kapı çaldı.Cansu kapıyı açtı.Bora!
''Boraa? senin ne işin var burda?''
''Ayda odamda kolyesini unutmuş.Onu getirdim.'' elimi boynuma götürdüm.Evet, 4 yapraklı yonca kolyem yoktu.Ama sorun bu değildi.Sorun bunu BİLEREK KIVANÇ'IN ÖNÜNDE SÖYLEMESİYDİ!!!!
''Senin, orda ne işin vardı Ayda??'' dedi Kıvanç dişlerini sıkarak.
''Sevgiline sahip çıksan iyi edersin Kıvanç.Beni öpmeye çalışması hiç iyi birşey değil.'' tepemin tası atmıştı artık.
''Benmi seni öpmeye çalışmışım?! Gerizeklalı gibi odaları karıştırıp senin kapını çaldım ve sen beni lap diye duvara yapıştırıp yaklaşmaya başladın! Çırpınıp şeyine tekme atmasam öpecektin!''
''GErçekten çok güzel bir hayal gücün var Ayda.''
''Yalan söyleme Bora! Kıvanç varken seni mi öpeceğim ben?!''
Kıvanç yanıma yaklaşıp tokat attı ve odadan dışarı çıktı.Koştum ve kolundan tuttum.
''Kıvanç ben öyle birşey yapmadım!! Yalan söylüyor! Aşkım yapma lütfern!!''
''Bana! Aşkım! Falan! Deme! Anladın mı!!??'' beni yere fırlatıp aşağı inmeye başladı.Yine peşinden koştum.
''Kıvaaanç!! Lütfen bek-
Sçzümü kesen merdivenlerden yuvarlanmam olmuştu.Başımın,dizlerimin acısını umursamadan yine koştum.Ama kapıyı yüzüme çarptı.
''KIvanaççç! Lütfen izin ver anlatayımmm! Kıvanç lütfeen!'' ağlamaya başlamıştım.Onsuz yaşayabileceğimi sanmıyordum.Neden izin vermiyordu? Bu kadar mı güvenmemişti bana? Bu kadar mı kötü biriydim?!
''Kıvanç bak anlatayım izin verr!''
Ses gelmeyince ağlayarak çatıya çıkan meridevnlerden çıktım.Çatının kiremitlerine tutunarak oturdum.8 yaşındayken babam beni terkedip gitmişti.O zamanlar babamın hayallerini görürdüm.Yanımda issederdim ruhunu.Sonra annem beni piskoluğa götürdü.Psikalog Ayşen Korkmaz.Bu hayallerden kurtulmamı sağlamıştı.Hatta bazen çok üzgün olduğumda da hissediyordum yanımda olduğunu.Konuşuyordum onunla.Deli değildim.

Şuan da yanımdaydı.Bunubiliyordum.Birisiyle konuşmam gerekiyordu ve bu kişi babamdı.
''O kadar kötü birimiyim baba? Ben, onu hep affettim.Ama, o bana güvenmiyor.Anlatayım bari.En azından anlatayım değil mi? Ne olur yani anlatsam? Batar mı? Bana gerçekte güvenmiyormuş.''
Çok fazla rüzgar vardı.Bağladığım saçlarımı sağa sola savuruyordu.Rüzgarı yada başka birşeyi umursamadan çatının kiremitlerine uzandım.Gökyüzüne bakarak sessiz sessiz ağladım.Saatin kaç olduğunu umursamıyordum.Umrumda da değildi.Uykuya dalmaan önce duyduğum tek ses, gece kontrolünde beni bulamayıp ismimi anons ettikleri sesti.Umursamadım.....

-Kıvanç Ağzından-
Tam uykuya dalmıştım ki, anons sesi duyuldu.
''Sayın Ayda  Bulut, gece kontrolünde odada bulunmadığınızı gözlemledik.Lütfen Müdirenin odasına gelinizz...''
Anons birkaç kez tekrarlandı.Odasında değil miydi? Tabiki değildir.Bora'nın yanıan gitmiştir.Nerde olacak başka? Onu öpüyordur.Kolyesini de takmıştır.Umursamamıştır bile.Bana yaptığı duygu sömürüleri de neydi öyle? Saçma sapan.

Ama niye uyuyamıyorum? Banane ki ondan.Beni sevmeyen birini ben neden seviyim? Salak değilim ya.........
**************SABAH************
Sabah uyandığımda onun yokluğunu hemen hissettim.Ben Kıvanç Demir olarak,ilk defa bir kıza bu kadar bağlanmıştım.İlk defa.Gitmeyecektim okula falan.Banane yaa.Kapımın tıklatılmasıyla yavaşça kalkıp kapıyı açtım.
''Kıvanç! Ayda yok! Gece anons yapıldığından beri onu arıyoruz ama yok! Hiçbiryerde yok!''
''Bora'nın yanındadır.''
''Yok artık kıvanç! Saçmalama! Bora gıcıklığına yapmıştır!''
''Üfff.Git başımdan.Nerde olduğunu bilmiyorum ve umrumda da değil!''
Kapıyı suratına çarptım ve yatağa oturdum.O kadar boğucu olmuştu ki burası.Üstümü giyindim ve dışarı çıktım.......