Yalnızlıgımla yürürken! Güneş ışıkları vururdu caddeleri gezerken oysa ben isterdim üzerime yağmur taneleri yağsın.Saclarımın aralarından tenime değsin.
Tren istasyonuna yürümek geldi icimden,amaçsızca birini beklemek!
Kalabalıkta herkes bana koşuyor ama bana kavuşamıyordu.
Amaçsızca bir aşk beklemekti benimkisi,hic gelmeyecek.
Sol yanım bir istasyon
Tek kişilik bir aşk yolcusu
Bir acımasız hüznün yüz karası
Oysa en güzel yanıydı aşkın
Uluorta sevmek!
Aşkın beni bulmadığı bir güne daha gelmiştik.Sol yanım yine uzun yolun sonunda olan eve doğru yol alırken. Üzerime özenle giydiğim kıyafetleri buruşturup bulamamak için köşeye attım. Bir kahve koyup koca dünyamı paylaştığım küçük balkonuma dogru ilerledim elbetteki bir sigarasız olmazdı.
Aşkın amaçsızca neden kaçtığını düşünürken kapının sesi düşüncelerimi ortadan ikiye böldü. İçimden açmak gelmiyordu!
Buna rağmen ayaklarım ilerliyor savruk saçlarım ona eşlik eder gibi sağa sola savruluyordu.Durdum!
İçime işleyen bir koku sarmıştı bedenimi,tanıdığım hic bir kokuya benzemeyen tarifsiz.
Kapıyı aralarken karşımda gördüğüm yüzü hafızam kayıt dışı bırakıyor bellegim bana oyun oynuyordu. Aşk mıydı?bu.
Bana gülümseyerek sorduğu sorular flim şeriti gibi ilerliyordu.Ne kadar sürede kendime geldiğimi bilmiyorum.
Aşkın öylece kendiliğinden gelip kapımı çalması garip bir durumdu.Kelimelerin arasından tek anladığım üst katımda olmasıydı. Benden birşeyler istiyor ama ben avuçlarına yüreğimi bırakmak istiyordum.Kendimi toparlayıp ve hosgeldiniz diye bilmiştim sonunda ama hala aklımda dönen sorular beynimi kemiriyordu.Adı neydi?Kimdi?Yalnız mıydı?
Sorularına cevap verdikten sonra yukarı çıktı.Kendimi nefes alabilmek için balkona attım.Aşk öylece gelip beni bulmuş muydu?
Bu durum icinden çıkılmaz bir hal almadan yatağa uzandım düşüncelerime ara vermek için uyumaya karar verdim. Sabah yine güneş ışıkları ile uyandım oysa ben yağmur tanelerinin cama düşmesini severdim.Kelebekler içimden üst kata doğru uçuyordu.Bir kahve yapıp balkonun kapılarını sonuna kadar açıp havayı içime çekerken,benliğimi uyandıran bir ses beni uzak diyarlara taşıdı. Neydi? bu ses nerden geliyordu?
Dün akşam benim kapımı çalan sessiz yalnızlığımı baltalayan üst kattaki ismini bilmeden içimi tarifsiz duygularla kaplayan adamdan mı?
Aşk özgürce yasanmalıydı yargısıyla savunan ben,içinden çıkılmaz bir hal almıştım. Kendimi toparlayıp yüzünün her çizgisini hafızama kaydetmek icin birşey yapmam gerekiyordu ve aşk beni en aptal olduğum anda yakalamışken ben duramazdım.Bahaneler aramaya koyulmuş ilk defa Baharı bu kadar arar olmuştum.Kafamın üstünde bir ampul yandığına bahse girebilirdim.Hosgeldiniz klişesi ile bir kek yapmaya karar verdim evet evet bu iyi fikirdi
Malzemesiz aşk,umut,mutlulukla bile yapabilirdim.Frının önünde dakikaları sayıp tırnaklarımın büyük bir kısmını yedikten sonra,özenle tabağa yerlestirdim.Hazırdık!yada değildik garip bir histi.Merdivenlere yöneldim,ağır ağır çıkıyordum oysa içim benden önce koşup kapının önünde bekliyordu. Derin bir nefes alıp kapıyı çalma cesaretini gösterdim.
