Vazodaki çiçekleri kaptığım gibi aşağıya indim birazda sarhoşluğumdan destek alarak kapıyı çaldım.
Kapı sesiyle kurtulmuştum.Kapıyı araladığımda karşımdaydı.Elindeki çiçekleri uzattı.
-Özür dilerim
Kalbim çarpıyordu yüzündeki o mahçup hali benden daha komikti.
İcerden gelen ses arayı buz gibi kesmişti.
-Okyanus bir sorun mu var?
Bana bakışları değişti sanki başka biri oldu anlamsızca yüzüme baktı.
Arkamdaki sesle irkildim.
-Oooo Deniz sen misin?
-Senin burda ne işin var?
-Dostum çok içtim bende komşuna kahveye kaldım.
İçimi tuaf bir hal kaplamıştı.Birbirlerine bakışlarını kesmek için Denizi davet ettim. Gir içeri sanada kahve yapmalıyım berbat gözüküyorsun.
-Teşekkürler gitmem gerek
Ne olduğunu anlamaya çalışıyordum beni farklı olarak algılamasını istemiyordum. Hızlıca yukarı çıktı bense sadece öyle kalakaldım İçeri girdiğimde Ediz koltukta sızmıştı.Küçük bir çocuk gibiydi bu haline gülümsedim . Üzerini örttüm.Peki ama şimdi ben ne yapıcaktım evimde bir yabancı geç olmuştu arkadaşlarıma gitsem mi diye düşündüm.Edizi kaldırmak mümkün değildi. Yukarıdaki sesle düşüncelerimi böldüm.
-Hala bekliyorum camda daha Ediz çıkmadı acaba birbirlerinden hoşlandılar mı?Ne yapıyorlar bu kadar zamandır?Elimde sıktığım bardağın canımı yakması ile kendime geldim.Kanlar damla damla süzülüyor bense yaptığı ince çizgi yolu izliyordum.
Yukarı çıkma ihtiyacı duydum Deniz in beni yanlış anlamasını istemiyordum. Kapıyı bir kaç kez vurdum açmadı.
-(Kapının arkasindaki nefesimi duyma lütfen aramizdaki sadece bu kapı olsa yüzüne bakamam lütfen git senin ellerimden kayıp gitmemi izleyemem bu duruma aptallıķ yaparak ben sebep oldum.)
Yinede ellerim bana ihanet eder gibi kapıya yöneldi. Derin bir nefes alıp hoşgeldin dedim.
-Tekrar merhaba Deniz girebilir miyim?
-Tabi lütfen
Eve girdiğimde manzara oldukça kötüydü ev dağınıktı peki ya Deniz o neden dağılmıştı.Gözüm eline kaymıştı.
-Elin
-Önemli değil
-Bakalım belki derindir
-Teşekkürler(Okyanus kalbimdeki yara kadar değil ve hiç canımı acıtmıyor)
