Roommates (A Disguise)

49:

ZELLO'S POV

    Sighed.

All this time sinisisi ko pa rin ang sarili ko dad dahil sa mga nangyayari satin ngayon.It was my damn fucking fault!Kung pumayag sana ako sa pagpapakasal na yan,hindi sana tayo magihing ganto.Please dad I don't want to lose you.Ayaw ko na sumunod ka pa kay Mom.Give me another chance para itama ang mga mali ko,please don't leave me dad.I love you,Im sorry.

Maaga akong nagising at bumili ng prutas na dinala ko nman dito sa hospital.Hindi pa nagigising si Dad kaya hindi pa din ako mapakali.

I was at his side holding his hands.For how many years ngayon lang ulit ako humawak sa kamay niya.It was during my graduation back then,labag pa sa kalooban ko na hawakan ang kamay niya.Pilit aking ngumingiti pero gusto ko nang tanggalin ang mahigpit na hawak niya sa kamay ko.He looks so happy nung mga oras na yun pero peke lang nararamdaman kong saya na ipinapakita ko sa mga tao.Ano naman kung nakapag tapos na ako ng kolehiyo?Hindi pa din mabubuo yung pamilya namin.Hindi pa din maibabalik yung buhay na nawala,yung buhay na ayaw na ayaw kong mawala sakin.

Pero mas naisip ko na,pano kung si Dad  naman yung mawala?Sino na matitira sakin?I love dad pero mas nanguna pa din talaga yung galit na nararamdaman ko dahil sa nangyaring pag papabaya niya kay Mommy.

Mas humigpit pa yung pagkakahawak ko sa kamay niya nung naramdaman ko na may dumaloy na isang butil na luha sa pisnge ko.Fuck!

"I'm sorry!Napaka walang kwenta kong anak!" Hindi ko na napigilan yung bigat na nararamdaman ko,napasubsob nalang ako sa mga kamay niya."Dad I'm really sorry,sorry kung iniwan man kita.Im sorry dad fuck!Hindi ko na alam kung anong gagawin ko,wala na akong iba na---"

Naramdaman kong gumalaw yung kamay niya kaya napatingin agad ako sa kaniya.
Halo halong kaba takot at tuwa yung nararamdaman ko.Tumayo ako agad para tawagin yung doktor pero agad niya akong pinigilan.

"S-son."

Shit!

Hindi ko na mapigilan ang sarili ko na hindi siya yakapin.Ramdam ko yung mahina niyang tawa sa ginawa ko.Shit!Alam kong nakakahiyang yumakap sa kaniya pero fuck di ko mapigilan.

"S-son." Mahina niyang tawag sakin.
Kumawala naman ako sa pagkakayakap at tumingin agad diretso sa kaniya

"S-sorry." Agad siyang yumuko,at kahit nakayuko ito ay halata pa rin ang malungkot na mukha nito.

"No dad,Im sorry." Napayuko din ako.
"I made a mistake dad at pinagsisisihan ko na yun." Hinawakan niya yung kamay ko kaya napatingin naman agad ako sa kaniya.He was smiling at napalitan na ang lungkot sa mukha niya.

"Lahat ng mga magulang ay handang mag patawad,lalong lalo na sa mga anak nila.Kahit ano mang pagkakamali na ginawa niyo hindi pa din namin matiis na hindi kayo patawarin.Were not perfect, tao lang tayo nagkakamali." He was just holding my hand.

"Um tungkol dun sa pagpapakasal,I think maganda yun para---"

"No." sabat niya.

"What do you mean no?" Pilit kong pinipigilan ngumiti sa mga susunod na sasabihin ni dad.Im sure hindi na matutuloy yun.