Dangerously In Love

Wakas

Wakas

Cylex took his phone and check the message my brother sent him. Nag U-turn siya at mabilis na pinatakbo ang kotse. Hindi ko alam ang gagawin ko. Ang gusto ko lang ay makapunta agad sa hospital kung nasaan si dad. No, I can't lose him.

Inabot kami ng trenta minutos bago makarating sa hospital. Nagpababa na aagad ako kay Cylex sa harap ng hospital at nagmamadaling pumasok. Sinabi niya na susunod na lang siya. I was looking for the emergency room where they're at. Nakita ko agad si kuya na nakatayo habang si mom naman ay nakaupo habang umiiyak.

"Kuya... Mom..."

Parehas silang nag-angat ng tingin sa akin. Tumayo si mom at agad akong niyakap. I caressed her back and hugged her. "It's okay, Mom. Dad will be fine." Nag-angat ako ng tingin kay kuya para itanong kung ano na ang nangyayari.

"They will run some tests on dad. Dad is safe for now. Hintayin na lang natin ang doktor." Napahinga ako ng malalim matapos iyon marinig. Inalalayan ko si mom na makaupo ulit.

Naghintay kami ng isang oras bago nailabas si dad mula sa emergency room at ilipat sa CCU. Sinabihan ko na puntahan muna ni mom si dad dahil siya ang pinaka-kailangan ngayon ni dad. Kami naman ni kuya ang kumausap sa doktor.

"I will be honest here. Maaaring may Coronary Heart Disease ang daddy n'yo. Kailangan namin magrun pa ng mga tests sa kanya para makumpirma at kung meron man ay kakailanganin niyang sumailalim sa bypass surgery."

Bumagsak ang balikat ko sa narinig. I never asked for this to happen. Oo, may hindi kami pagkakaunawaan ni dad pero mahal ko ang mga magulang ko.

"It's okay, Trixinne. Dad will get through this."

"I hope so, Kuya."

Pinauwi ko muna sina Kuya Brixie para makapagahinga si mom. Sinamahan ako ni Cylex sa hospital kahit sinabihan ko siya na kaya ko na. He insisted to buy our food that's why I was left with dad. I want to see him and asked the nurse in charge if I can go inside.

Nang makapasok ako sa loob ay nasa dulong kama si dad. He's still gaining his strength but he's already awake when I got there. Umupo ako sa tabi ng kama niya at yumuko. I'm getting emotional all of a sudden.

"I'm sorry, Dad," I said in a small voice.

"Hey, why are you a-apologozing?" I can hear his weak voice. Napaiyak ako habang nakayuko. Hindi ko kayang tumingin kay dad ngayon. Parang ang sama ko talagang anak at nangyari sa kanya ito nang dahil sa akin.

"I'm the one who should say sorry here." Napaangat ang tingin ko nang marinig ang sinabi ni dad. Ginalaw niya ang kaniyang kamay at pilit inaabot ang aking kamay kaya naman ako na mismo ang humawak doon. "Tama ka. May pagkakamali ako sa inyong dalawang magkapatid. Hindi ko naisip na may sarili din kayong buhay. Dinamay ko kayo at binigyan ng problema. I'm so sorry, Trixinne. I hope you can forgive me."

"Dad..."

"Patawad dahil nilayo ko sa 'yo ang kasiyahan mo. Humadlang ako sa buhay pag-ibig mo at hindi ko inintindi ang mararamdaman mo. I'm sorry if I've done something wrong before. I guess I'm not a good father to you and Brixe."

"Don't say that. I know from my heart that you're a good father. Mali lang ang paraan ng pagpapakita mo ng pagmamahal sa amin. I forgave you already so please get well quickly, okay?" I smiled at him. Parang may natanggal na tinik mula sa puso ko matapos namin mag-usap. Pinagpahinga ko muna si dad at sinabing babalik ulit ako.

Hindi ko man maibabalik ang dati, sisikapin ko na lang na isaayos ang kasalukuyan para sa magandang hinaharap.

After 2 years...