Dış kapıyı açtıklarında Dilay yanındaki adama sessizce merdivenlerden yukarı çıkmamız gerek tamam mı diye bir ön hatırlatmada bulundu .
Amacı ev sahibesi Selma hanıma yakalanmamaktı.
Parmak uçlarında içeriye doğru yürüdüler. Kilidi oldukça yavaş çevirdi. Evine girince rahat bir nefes aldı Dilay .
Ayakkabılarını çıkarıp Hemen kendini kanepeye attı.Tuhaf adam da hemen yanına oturdu.Her ikisi de Çok yorulmuştu .
Gözlerini kapadı derin nefes alıp vermeye başladı.
Kendi kendine Geçti sonunda diyordu. Tuhaf adam Dilay'ı omzundan dürtmeye başladı . Gözlerini açınca Tuhaf adam ile göz göze geldi.
Gözlerini kırpmadan bakıyordu. Sanki unuttuğu benliği bu göz bebeklerinin içinde bir yerlerdeydi.
Ne kadar bakarsa kendine ait bir şeyler bulacak gibi hissetti.
"Dilayyy "
dedi yüksek sesle bu beklenmedik yüksek ses Dilay 'ı korkuttu.
Sıçradı yerinden.
"Korkma Kahramanım Sadece Dilay benim ben" göğsüne vurarak
Dilay Kanepeden doğruldu. Kendini toparladı.
"Evet neden bağırıyorsun"
Adam, "Hadi kalk kahramanım sadece Dilay açım bana yemek yap dolap bomboş"
Dilay, "Hangi ara dolabı kontrol ettin?
Hem Bana kahramanım deme sen çok iyi olur. "
Kafasını salladı" peki sana kahramanım demem kahramanım sadece Dilay"
Gözlerini kısarak" deme dedim sana değil mi? "
Bu sefer kafasını dala hızlı sallayarak
Tamam anladım asla sana o kelimeyi kullanmayacağım. Ama sende bana
yemek hazırla olur mu sadece Dilay"
Dilay çıldıracak gibi.
Sadece Dilay değil Dilay de bana sa-de-ce Dilay heceleyerek söyledi son kelimeyi
"Sadece Dilay mı Dilay mı sadece hangisi"
"Off of hiçbiri Dilay anladın mı Dilay"
"Anladım bağırmana gerek yok hem biliyor musun tuhaf bir ismin var"
Ellerini başına götürüp saçlarını karıştırarak
"Neeee
Benim ismimi tuhaf mı buluyorsun?"
Yanlış bir noktaya değinmişti.
Annesinden ona kalan tek hatıraydı. Taşıdığı bu isim. Evlat olarak görevi bu hatırlayı sonuna kadar korumaktı.
Parmağını adama doğru sallayarak
Senin gibi ismi olmayan bir adam çıkıp benim adımla dalga geçemez anladın mı? "
Sert sözleri adamın yüzüne bir bir çarpıyordu. Durmak bilmeyen öfkesi konuştukça şiddetleniyordu.
Adam bu sert rüzgardan nasibini aldığını düşünerek
"Şeyy Dilay bak" diyebildi.
