Dilay uyandığında tuhaf adam hala uyuyordu. Ona tuhaf demeye o kadar alışmıştı ki yeni ismi ile seslenmek garip geliyordu.
Mutfağa gitti dolap bom boştu. Montunu giyip bir şeyler almak için çıkacaktı.
Behlül uyandı.
İşe mi gidiyorsun?
Hayır bugün kendime izin vermeye karar verdim.
Öyle mi keşke her gün kendine izin versen böylece evde tek kalmam evde tek kalınca sıkılıyorum.
Her gün izin versem para kazanamam
Ben senin için para kazanırım
Gözlerini kanepede uyuyan adama dikmiş olan Dilay merakla
Nasıl kazanacaksın?
Bunu bilmiyorum
Yatağından aniden fırlayarak Dilay'ın yayına koştu başını öne eğerek lütfen bana öğret bana nasıl para kazanmak gerektiğini öğret.
Bu hali ona çok sevimli geldi.
Yanaklarını sıktı Behlül 'ün
Fena fikir değil bir düşüneyim.
Madem işe gitmiyorsun neden işe gider gibi giyindin?
Yiyecek bir şeyler almam gerek dolap adeta çırılçıplak.
Yerinden zıpladı hemen
Beni de götür evde sıkıldım. Ben de bende gelmek istiyorum.
Dilay Behlül' ün yayında kendini anne gibi hissediyordu. Bu küçük çocuğun onun şefkatine ihtiyacı vardı.
Behlül Battaniyesini üstüne sardı.
Hadi Dilay gidelim.
Bu halde mi geleceksin?
Evet dışarısı çok soğuk
Aa dedi unuttuğu bir şeyi hatırlamadı. Şaşkınlık içinde
Biliyor musun ben sana vermeyi unuttum?
Kanepenin yanında duran valize doğru yürüdü valizi öne çekip
Behlül'ü daha da meraklandırmak için
Bak burada senin için ne var?
Ne var benim için dedi küçük gözlerini daha da kısarak
Dilay fermuarı yavaş yavaş açınca
ta ta tamm diye bağırdı
Behlül 'ün gözlerine baktı o an duygularını görmek istedi.
Parmağı ile işaret ederek bunlar ne hepsi benin için mi?
evet dedi Dilay hafif bir gülümse ile
Tek tek kontrol etti gördüğü tüm kıyafetleri
Gördüğü her yeni şey karşısında verdiği tepkiler Dilay' ı güldürüyordu.
Kırmızı bir mont gördü
Dilay bak seninkinden dedi
Hemen üzerine aldı. Siyah botlarını da diğer elinde tutarak bunları hemen giyeceğim.
