Dilay evden çıkmış işe doğru gidiyordu. Aklı evini bıraktığı yabancıdaydı.
Akşam Fatih komiserin ona söylediklerini hatırladı tehlikede olabilirdi. O bir yabancıydı hakkında hiçbir şey bilmiyordu.
Öylece vicdanına yenik düşmüş evine almıştı. Uzun süredir yalnız yaşıyordu. Hayatı bir dengenin içinde iyi kötü sürerken bu yabancı sıradan hayatına yeni maceralar sunuyordu.
Bu sabah yaşananlar aklına geldi. Sahiden çok mu abartmıştı.
" Hayır hayır" dedi fikrinden hemen cayarak. Orası benim evim.
Off yeter düşünme bunları akşam eve gider onunla konuşur evsizler derneğine göndermeye ikna ederim.
Sanırım onu kabul etmekle hata yaptım. İşe bile geç kaldım. "
Adımlarını hızlandırarak ilk mağaza dükkanına gitti. Kapının kapalı olduğunu fark etti.
Camdan içeri ye baktı Kimseler yoktu.
Allah Allah deyip etrafına bakındı. O ana kadar fark etmediği camdaki yazı dikkatini çekti. Sonra dükkanın neden kapandığına dair fikri netleşti.
Camdaki yazıyı tekrar okudu.
CENAZE SEBEBİ İLE KAPALIYIZ
Evet ölenin kim olduğuna dair bir fikri vardı. Patronu Müslüm Beyin karısı onu hiç görmemişti. Ama hastalığına dair çok şey biliyordu.
Kanserdi tedavi görüyordu. Doktorlar umutsuzdu. Hastalık son aşamaya gelmişti. Ailesi çaresizlik içinde hastanede onu son günlerinde yalnız bırakmıyordu.
Üvey kardeşini hatırladı Cihan, o da hastaydı . Onu en son babaannesinin evi satılırken görmüştü.
Ama durumundan haberdardı bir keresinde amcası ile konuşurken Cihan'ın giderek daha iyiye gittiğini hatta ablam neden bize gelmiyor sistemlerini amcasından bizzat işitmişti.
Gitmek istemişti yıllar önce zorla gönderildiği eve. Ama gururu ona engel oldu hayır gitme! O gün gururunu dinlediği için pişman mıydı hiç bilmiyordu.
Zaman ilerlemeye devam ederken elleri cebinde güzellik salonuna doğru yürüyordu.
Vakit daha erkendi acele etmedi. Karnının uğultusu yağan kar tanelerine eşlik ederken acıktığını hissetti.
Kahvaltı yapmamıştı. Dükkan kapalıydı orada da bir şeyler yerdi.
Aklına tekrar evindeki yabancı geldi.
Sahi o da şimdi açtı öylece çıkmıştı evden.
Bir kaç adım derken iş yerine vardı. Sımsıcak ellerini ceketinin cebinden çıkardı. Zile bastı.
Zırrr zırrr
Kapıyı gülümseyen gözlerle Tuğba açtı. Salonun sahibiydi. Sıcak bir karşılamaydı. Dilay bunu hiç beklemiyordu.
Kızı ellerinden sıkıca çekip tek hamlede içeri aldı.
"Biliyor musun kızzz Dilayyy bugün sonunda o kahrolasıcadan boşandım. Biz de onu kutluyorduk.
