"En çok düşündüğüm ve düşünmeyi unuttuğum o noktadasın."
-
Mina Tuna anksiyetesi olan lise son sınıf öğrencisidir. Hayat onun için yeterince zorlayıcıyken ailesinin işi sebebiyle geldiği bu yeni şehirde, yeni okulunda tanıştığı insanlar sayesinde ha...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güzel yorumlarınız ve eleştirileriniz benim için çok önemli. Yorum yaparsanız çok mutlu olurum ❤
-
Göz kapaklarım yeni bir güne aralandığında kendimi daha iyi hissediyordum. Yalnızca üzerimde ufak bir halsizlik vardı. Dün geceye kadar Ekin'le konuşmuştuk. Sanki daha önce konuşamadığımız günlerin acısını çıkartırcasına. Dudaklarım iki yana kıvrılırken ilk olarak telefonumu elime aldım.
Saat ona geliyordu.
Direkt olarak Ekin'in bana bugün attığı mesaja gittim.
Ekin: Günaydın.
Yanaklarımın içini dişlediğimi fark ettiğimde bunu yapmayı bıraktım.
Siz: Günaydın
Muhtemelen şu an dersteydi. İç çekerek gruptan gelen mesajlara baktım.
Mert: Mina nasıl oldun?
Nur: Evet kuzum, nasılsın bugün?
Pınar: Uyuyordur şimdi. Sabah sabah rahatsız etmeyin kızı mesaj sesiyle.
Mert: Mina sessize alıyordu telefonu salak
Tartıştıkları konuya gülüp topluca cevap verdim.
Siz: Ben iyiyim, yeni uyandım.
Eski okulumda öğretmenler katı olduğu için şu anda mesajımı göremeyeceklerini düşünürken Ekin'den mesaj geldi.
Ekin: Bugün nasılsın?
Beni böylesine merak etmesi içimi ısıtıyordu.
Siz: Çok daha iyiyim. Yarın tamamen iyi olacağım.
Ekin: Sevindim.
Ekin: Senin için özenle not alıyorum.
Benim için not mu tutuyordu?
Heyecanla tuttuğum nefesimi verirken ufaktan titreyen parmaklarımla mesajına cevap verdim.
Siz: Çok teşekkür ederim.
Ekin: Ne demek, sen iyileşmene bak.
Ekin: Daha yemek yemedin sanırım, önce kahvaltını yap.
Siz: Tamam şimdi gidiyorum.
Ekin: Afiyet olsun.
Siz: Teşekkür ederim.
-
Annemlerin önceden benim için hazırladığı kahvaltıyı yaptıktan sonra mutfağı toplayıp odama geldim. Aklım tamamen okulda olsa bile Ekin beni bu konuda epey rahatlatmıştı. Ona güveniyordum. İlk defa güven duymam için zaman ihtiyaç duymamıştım. Sanki o bu Dünya'ya güven duyulmak için duymuştu. Yadırgamadan o güvene sığınmıştım. Delicesine bir imkansız gibi gelirdi şimdi ise delicesine güveniyordum ona.
