မက်မွန်ပွင့်တို့သက်သေတည်၍ [Own Creation/Yizhan fanfiction]

အခန္​း ၄၂ - ​ေယာက်္​ားလို႔​ေခၚ

[Love Knot]

ပန္​းကန္​သံ၊ ဇြန္​းသံ ခပ္​တိုးတိုးမွလြဲ၍ တိတ္​ဆိတ္​​ေန​ေသာအခန္​းငယ္​။

မ်က္​စိ​ေရွ႕မွ ထမင္​းကို ဇြန္​းနွင္​့ခပ္​ယူ​ေနပါ​ေသာ္​လည္​း စီးက်​ေန​ေသာမ်က္​ရည္​တို႔​ေၾကာင္​့ အဆင္​မ​ေျပပါ​ေခ်။ ထို႔အတူ တစ္​၀ိုင္​းထဲထိုင္​​ေနသည္​့ ​အျခားသူ​ေတြလည္​း ထိုနည္​းတူပင္​။

ပိုင္​စစ္​ယြမ္​တစ္​​ေယာက္​ ထမင္​းစား​ေနရင္​းမွ စီးက်​ေနသည္​့မ်က္​ရည္​တို႔ကို သုတ္​လိုက္​သည္​။ သို႔​ေသာ္​လည္​း ခံစားခ်က္​တို႔ကို မထိန္​းနိုင္​သည္​မို႔ ရႈိက္​သံတို႔ထြက္​လာရသည္​။

ထိုအခါ​ေဘး၌ထိုင္​​ေန​ေသာမိခင္​ျဖစ္​သူက လက္​ထဲမွဇြန္​းနွင္​့ ခက္​ရင္​းကိုခ်လိုက္​ကာ သူ႔မ်က္​ရည္​​ေတြကို လွမ္​းသုတ္​​ေပးသည္​။

သူ​ေမာ့ၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ မိခင္​ျဖစ္​သူက ၿပံဳးျပ​ေနသည္​။ သူငယ္​စဥ္​ကတည္​းက သည္​လိုမိသားစုဘ၀ကို ဘယ္​​ေလာက္​​ေတာင္​မွ ​ေတာင္​့တခဲ့ရပါသလဲ။ အခု​ေတာ့ ​ေ၀းကြာခဲ့သည္​့ မိခင္​ျဖစ္​သူကို ျပန္​လည္​ရွာ​ေတြ႕ခဲ့​ေလၿပီ။

"မ်ားမ်ားထည္​့စား​ေနာ္​"

"ဟုတ္​ကဲ့"

ပိုင္​စစ္​ယြမ္​​ေခါင္​း​ညိတ္​ရင္​း မိခင္​ျဖစ္​သူထည္​့​ေပးလာ​ေသာ ပန္​းကန္​ထဲမွဟင္​းတစ္​ဖက္​ကို ခပ္​၀ါးလိုက္​သည္​။ မိခင္​​၏ ​ေမတၲာ​​ေၾကာင္​့ပဲလားမသိ။ အခါတိုင္​းစား​ေနက် အရသာ​ေတြထက္​ကို ခံတြင္​းထဲၿမိန္​ယွက္​ကာ အရသာရွိ​ေနခဲ့သည္​။

က်င္​းယြမ္​ပိုင္​က အစ္​ကိုျဖစ္​သူကိုရွာ​ေတြ႕ၿပီဆိုတာ ​မိခင္​ျဖစ္​သူကို ​ေျပာျပလိုက္​​ၿပီး​ေနာက္​ အတူငိုပြဲဆင္​ခဲ့ၾကၿပီး​ေလၿပီ။ သို႔​ေသာ္​လည္​း ယခုထမင္​းစားခ်ိန္​အထိ ပိုင္​စစ္​ယြမ္​မွာ မ်က္​ရည္​က်မိ​ေနဆဲပင္​။

"ကိုႀကီးသိရင္​ အရမ္​း​ေပ်ာ္​သြားမွာ..."

"ဟင္​့အင္​း​ေမ​ေမ... ယြမ္​ရွင္​းကို ဒီကိစၥ​ေတြ မ​ေျပာပါန႔ဲဦး​ေနာ္​..."

က်င္​းမင္​ယြဲ႕​၏စကား​ေၾကာင္​့ ပိုင္​စစ္​ယြမ္​​က အလန္​႔တၾကားျဖင္​့ ​ေခါင္​းခါျပလိုက္​သည္​။ မိတ္​​ေဆြအျဖစ္​ ခင္​မင္​​ေနသည္​ဆို​ေသာ္​လည္​း ​ေမ​ေမ့ရဲ႕သားတစ္​​ေယာက္​အ​ေနျဖင္​့ ယြမ္​ရွင္​းကို ရင္​မဆိုင္​နိုင္​​ေသး​ေပ။