မက်မွန်ပွင့်တို့သက်သေတည်၍ [Own Creation/Yizhan fanfiction]

အခန္​း ၇၄ ။ အိမ္​​ေရွ႕စံရဲ႕​ေထာင္​ဟြား = ျပည္​သူ​ေတြရဲ႕​ေထာင္​ဟြား

​"​ေထာင္​ဟြား ​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​"

ၾကားလိုက္​ရ​ေသာ နာမ္​စား​ေလးနွင္​့အတူ ​ေတာင္​းပန္​စကား​ေၾကာင္​့ ​ေရွာင္​းက်န္​႔တစ္​​ေယာက္​ ရႈိက္​သံတို႔ပင္တိုးတိမ္​သြားရသည္​။ ​ေထြးဖက္​ခံထားရသည္​မွ အတန္​ငယ္​ရုန္​းကာ ရိ​ေပၚကုိျပန္​ၾကည္​့မိ​ေတာ့ မ်က္​ရည္​​ေတြ​ေ၀့သီလို႔​ေနလ်က္​။

"အရွင္​့သား"

"အၾကာႀကီး​ေတာင္​ ​ေမ့​ေနမိ​တာ ​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​ကြာ"

ရိ​ေပၚကထပ္​မံကာ​ ​ေတာင္​းပန္​စကားဆိုရင္​း ​ေရွာင္​းက်န္​႔၏ပါးျပင္​ကို ညင္​သာစြာထိ​ေတြ႕ကာ မ်က္​ရည္​​မ်ားကို သုတ္​​ေပး​ရွာသည္​။

"ကြၽန္​​ေတာ္​့ကို... ကြၽန္​​ေတာ့္​ကို ျပန္​မွတ္​မိသြားၿပီလား"

"အင္​း မွတ္​မိသြားၿပီ မင္​းကငါ့ရဲ႕မက္​မြန္​​ပန္​း​ေလး​ေလ ျပီး​ေတာ့အသက္​နဲ႔ထပ္​တူ ျမတ္​နိုးရတဲ့ ငါ့ရဲ႕စစ္​နတ္​ဘုရား​ေလး"

​မယံုၾကည္​နိုင္​​ေသာမ်က္​၀န္​းတို႔ျဖင္​့ ျပန္ၾကည္​့​ေန​သူ​ေလး​ေၾကာင့္ ရိ​ေပၚတစ္​ကယ္​ကိုစိတ္​ထဲမ​ေကာင္​း​။ ထို​ေဆးရည္​က သူ႔ကုိမထိခိုက္​နိုင္​ပါဘူး။ မ​ေမ့​ေလ်ာ့ဘဲ မွတ္​မိ​ေနပါ့မည္​ဟု ကတိ​ေပးခဲ့​ေသာ္​လည္​း သူမတည္​နိုင္​ခဲ့။

သည္​တစ္​​ေလွ်ာက္​လံုး သူ႔ရဲ႕​ေထာင္​ဟြားက သူ႔​ေဘးမွာရွိ​ေန​ခဲ့ၿပီး တစ္​​ေယာက္​တည္​း ဘယ္​​ေလာက္​​ေတာင္​မွ ၀မ္​းနည္​း​ေနခဲ့မည္​လဲ။

"အဲဒီ့​ေဆးရည္​က တစ္​ကယ္​ျပင္​းတာပဲ နွစ္​​နွစ္​ဆယ္​​ေက်ာ္​​ေတာင္​ ​ေမ့​ေနခဲ့တာ"

ရိ​ေပၚ၏​အ​ေျပာ​ေၾကာင္​့ ​ေရွာင္​းက်န္​႔က ​မ်က္​ရည္​မ်ားၾကားမွ ​ရယ္လိုက္​သည္​။ တစ္​ကယ္​ဆိုလွ်င္​ ခ်စ္​​ျခင္​း​ေမ့​ေပ်ာက္​​ေဆးရည္​၏အစြမ္​းက သည္​​ေလာက္​ျမန္​ျမန္​ႀကီး မပ်က္​ျပယ္​နိုင္​ပါ​ေလ။

ဒါ​ေပမယ္​့လည္​း စစ္​မွန္​​ေသာခ်စ္​ျခင္​းတို႔​ေၾကာင္​့ အစြမ္​းတို႔ျပယ္​​ေလသည္​​ေလာ။ ဘယ္​လုိပင္​ျဖစ္​ပါ​ေစ နွစ္​​ေပါင္​းမ်ားစြာ လြမ္​းဆြတ္​တမ္​းတခဲ့ရ​ေသာ ခ်စ္​ဦးသူကို ျပန္​လည္​​ေထြးဖက္​နိုင္​ခဲ့ၿပီသာ။