မက်မွန်ပွင့်တို့သက်သေတည်၍ [Own Creation/Yizhan fanfiction]

အခန္​း ၆၉။ အိမ္​​ေရွ႕စံကထက္​ျမက္​တယ္​ဆို။ အခု​ေတာ့ၾကက္​​ေပါက္​​ေလးလိုပါလား။

သည္​နွစ္​ရက္​လံုးလံုး အရိပ္အ​ေယာင္​ပင္​မျမင္​ရ​ေသာ ​ေရွာင္​းက်န္​႔​ေၾကာင္​့ ရိ​ေပၚတစ္​​ေယာက္​ နယ္​စပ္​သို႔စစ္​ခ်ီတက္​ကာနီးမွ စိတ္​မ​ေျဖာင္​့ဘဲ ၾကာပန္​း​ေရကန္​ဆီလိုက္​လာ​ခဲ့သည္​။

ထင္မွတ္​ထားသည္​့အတိုင္​းပင္​ ​ေရွာင္​းက်န္​႔ရွိ​ေနပါ၏။ ဟိုးအ​ေ၀းကို ​ေငး​ေမာ​ေနတာ​ေၾကာင္​့ အနားသို႔သူ​ေလွ်ာက္​လာတာကို ျမင္​ပံုမရပါ​ေခ်။

​ေရွာင္​းက်န္​႔၏ ​ေဘးတ​ေစာင္​းမ်က္​နွာ​ေလးကိုၾကည္​့​ေနရင္​း ဟိုးယခင္​ကတည္​းက သိကြၽမ္​း​ေနသူလို ခံစားရသည္​။ စဥ္​းစားၾကည္​့​ေတာ့လဲ မ​ေသခ်ာ​ေပ။

အတန္​ၾကာ​ေတာ့မွ ​ေရွာင္​းက်န္​႔​က အ​ေ၀းကို​ေင​း​ေမာ​ေနသည္​့ အၾကည္​့တို႔ကိုရုပ္​သိမ္​းၿပီး ထိုင္​​ေနရာမွထရပ္​ကာ လွည္​့လာသည္​။ ရုတ္​တရက္​ ရိ​ေပၚကိုျမင​္​​ေတာ့ အံ့ၾသသြားဟန္​ရၿပီးမွ အနားကို​ေလွ်ာက္​လာ​သည္​။

"ကြၽန္​​ေတာ္​က သြားၿပီထင္​​ေနတာ"

"အင္​း သြားကာနီးမွ မင္​းကိုသတိရလို႔"

ရိ​ေပၚက သူ၏အ​ေျဖစကား​ေၾကာင္​့ ၀ိုင္​းခနဲျဖစ္​သြား​ေသာ မ်က္​၀န္​းတစ္​စံုကို ​ေစ့​ေစ့ၾကည္​့ရင္​း တစ္​ကယ္​ကိုရင္​းရင္​းနွီးနွီး သိ​ေနသည္​ဆိုတာ ပိုၿပီး​ေသခ်ာသြားခဲ့သည္​။

"​ေရွာင္​းက်န္​႔ ငါတို႔ပထမဆံုးဆံုခဲ့တာ ယြင္​က်ီ​ေတာင္​နားမွာ​ေနာ္​ ဟုတ္​တယ္​မလား ဒါ​ေပမယ္​့ငါမင္​းကို အရမ္​းရင္​းရင္​းနွီးနွီး...."

ဆက္​​ေမးမည္​ႀကံၿပီးမွ ၿပံဳး​ေယာင္​သမ္​းသြာ​း​ေသာ​ေရွာင္​းက်န္​႔​ေၾကာင္​့ ရိ​ေပၚ၏စကား​မွာ ရပ္​တန္​႔သြားရသည္​။ ထို႔​​စဥ္​မွာပင္​ ​ေရွာင္​းက်န္​႔က သူ၏ဘယ္​ဘက္​လက္​ကိုကိုင္​ကာ တစ္​စံုတစ္​ရာကို ၀တ္​​ေပး​လာသည္​။

"ဒီအႏၲရာယ္​ကင္​း​ေစတဲ့ အ​ေဆာင္​​ေလးက ကြၽန္​​ေတာ္​ငယ္​ငယ္​​ေလးကတည္​းက ​ေက်ာင္​းထိုင္​ဆရာ​ေတာ္​၀တ္​​ေပးခဲ့တာ အရွင္​့သားကိုခဏငွားလိုက္​မယ္​ ဒါ​ေၾကာင္​့ဆက္​ဆက္​ ျပန္​လာ​ၿပီး​ေပးရမွာ​ေနာ္​"