မက်မွန်ပွင့်တို့သက်သေတည်၍ [Own Creation/Yizhan fanfiction]

အခန်း ၃၆ - ရှောင်းကျန့်... မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ

အခန်း ၃၆ - ရှောင်းကျန့်... မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ

[Love Knot]

"ခင်ဗျားကရောက်တောင်နေပြီပဲ"

ပိုင်စစ်ယွမ်၏ နှုတ်ဆက်စကားကိုကြားတော့ ကျင်းယွမ်ရှင်းက လှည့်ကြည့်ရင်းပြုံးသည်။ ထိုကျောင်းဆရာလေးနှင့် သူသိခဲ့တာသိပ်မကြာသေးသော်လည်း ခင်ဖို့ကောင်းသည်။

ကျောင်းဆရာဆိုသည့်အတိုင်းပင်။ ဉာဏ်ထက်မြက်ကာ စာအသင်အပြလည်းတော်သည်။ ကျင်းယွမ်ရှင်းတစ်ယောက် ပက်လက်ကုလားထိုင်တွင် လှဲနေရာမှထိုင်လိုက်သည်။

"မျက်မှန်မပါတော့ဘူးပဲ"

"အင်း... မျက်မှန်က စာကြည့်မှလိုတာလေ အ၀တ်သွားလဲလိုက်ဦးမယ်"

ပိုင်စစ်ယွမ်ပြောပြီးသည့်နောက် အခန်းတစ်ခုထဲ၀င်မည့်ဟန်ပြင်တော့ ယွမ်ရှင်းကခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ သူကတော့ စောစောကတည်းက ရေကူးရန်အသင့်ဖြစ်နေလေပြီ။

ယခုသူတို့ရောက်နေသည်က ရေကူးကန်တစ်ခုမှာ။ သူကအလုပ်အားသည့်ရက်ဆိုလျှင် စာကြည့်တိုက်သွားသည်။ သို့မဟုတ် member ၀င်ထားသည့် သည်နေရာမှာ ရေလာကူးသည်။

ထို့ကြောင့် ခင်မင်ပြီးနောက်ပိုင်း မုရှောင်ချင်းကိုလည်း member၀င်ရန် တိုက်တွန်းဖြစ်သည်။ သည်နေ့က သူတို့နှစ်ယောက် ရေကူးပြိုင်ရန် ချိန်းဆိုထားသောနေ့ဖြစ်သည်။ အဆင်သင့်စွာပင် အခြားအသင်း၀င်များလည်း သိပ်မရှိနေပါချေ။

ခဏကြာတော့ ပိုင်စစ်ယွမ်က ရေကူး၀တ်စုံဖြင့် ပြန်ထွက်လာပြီး သွေးပူလေ့ကျင့်ခန်းလုပ်သည်။ ခဏနေတော့ ကျင်းယွမ်ရှင်းက အတွေးစတို့ကို စုစည်းရင်းခုံမှထရပ်ကာ ရေကူးကန်အစပ်သို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။

"အသင့်ပဲလား..."

"အင်း..."

ခေါင်းညိတ်ဖြေသံအဆုံးမှာ နှစ်ဦးစလုံး ရေကန်ထဲခုန်ချလိုက်သည်။ သူ့လိုပြေးလွှားလှုပ်ရှားနေရသော နိုင်ငံ့၀န်ထမ်းတစ်ယောက်အတွက်တော့ ရေကူးခြင်းဟာလည်း အားကစားတစ်မျိုးပင်မဟုတ်ပါလား။

နှစ်ဦးသား သူနိုင်ကိုယ်နိုင်အပြိုင်ကူးနေကြရင်း ကျင်းယွမ်ရှင်းတစ်ယောက် ရေကန်အစပ်ရောက်တော့ ဘေးမှာမုရှောင်ချင်း မပါလာတာကို သတိထားလိုက်မိပြီး လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။