မက်မွန်ပွင့်တို့သက်သေတည်၍ [Own Creation/Yizhan fanfiction]

အခန္​း ၆၅ - အသက္​နွင္​့လဲ၍ ကာကြယ္​ပါ့မည္​။

လွပ​ေသာၾကာပန္​းတို႔ပြင္​့ဖူး​ေန​ေသာ ​ေရကန္​ႀကီးက ​ေဆာင္​းရာသီနွင္​့အၿပိဳင္​ ​ေအးခဲ​ေန​ေလၿပီ။ ကန္​​ေဘာင္​ပတ္​လည္​ရွိ သစ္​ပင္​တို႔အ​ေပၚမွာလည္​း အ​ျဖဴ​ေရာင္​နွင္​းဆုပ္​၊ နွင္​းခဲတို႔က အၿပိဳင္​အဆိုင္​​ေနရာယူလ်က္​။

ၾကာကန္​အနီးရွိ မက္​မြန္​ပင္​ႀကီး၏အ​ေျခမွာ​ေတာ့ လူတစ္​​ေယာက္​က ပင္​စည္​ကိုမွီကာထိုင္​​ေနသည္​။ လက္​စြဲ​ေတာ္​ဓားကလည္​း သခင္​၏အနီးတြင္​ လဲ​ေလ်ာင္​းလ်က္။ ၀တ္​ရံုအဖ်ားမ်ားနွင္​့ ဆံႏြယ္​ရွည္​တို႔က​ေတာ့ ​​ေဆာင္​း​ေလအ​ေ၀ွ႔တြင္​ ​ေ၀့၀ဲ​ေနသည္​။

"ျပန္​​ေတြ႕​ေနရ​ေပမယ္​့လည္​း လြမ္​း​ေန​မိ​ေသးတယ္​ဆိုရင္​ ကြၽန္​​ေတာ္​က သိပ္​ကို​ေလာဘႀကီးရာ​ေရာက္​​ေနမလားပဲ"

​ထိုသူက တိုးဖြစြာ​ေရ႐ြတ္​ရင္​း လက္​ထဲမွ မက္​မြန္​ပြင္​့ခ်ပ္​ငယ္​ကို ခပ္​ဖြဖြ​ေမႊးၾကဴသည္​။ တစ္​ခိ်န္​တည္​းမွာပင္​ မ်က္​၀န္​း​ေထာင္​့မွ​ေန၍ မ်က္​ရည္​စီး​ေၾကာင္​းတစ္​ခုက ပါးျပင္​​ေပၚျဖတ္​ကာ စီးဆင္​းသည္​။

အသက္​နွင္​့​ေတာင္​မွ အလဲအထပ္​ျပဳကာ သူ႔အ​ေပၚျမတ္​နိုးခဲ့​ေသာ ထိုသူ႔ကိုသိပ္​လြမ္​းမိသည္​။ ​အၿမဲတ​ေစ ျမတ္​နိုးရိပ္​တို႔ျဖင့္​ ျပည္​့နွက္​​ေန​ေသာမ်က္​၀န္​းတစ္​စံုကိုလည္​း တမ္​းတမိသည္​။

'​ေထာင္​ဟြား'ဟု ျမတ္​နိုးစြာ​ေခၚတတ္​​ေသာ ထိုသူ၏ႏႈတ္​ခမ္​းပါးနွင္​့ ရင္​ခြင္​​ေႏြး​ေႏြးကို လြမ္​းဆြတ္​မိသည္​။

"​ေျပာ​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​့ကို ​ေစာင္​့​ေမွ်ာ္​​ေနမွာဆို ခင္​ဗ်ားကြၽန္​​ေတာ္​့ကို ညာတယ္​"

လက္​ထဲမွ မက္​မြန္​ပြင္​့ငယ္​ကို တဖန္​​ေမႊးၾကဴရင္​း ခပ္​တိုးတိုး​ေရ႐ြတ္​မိသည္​။ အခုအခ်ိန္​​ေလာက္​ဆို ဧကရာဇ္​ရဲ႕​ေဒါသ​ေၾကာင္​့ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ဥယ်ာဥ္​​ေလး ဖ်က္​ဆီးခံလိုက္​ရၿပီလား။

မဟုတ္​ဘူးဆိုရင္​​ေတာ့ အဲဒီ့မွာ ပန္​း​ေတြပြင္​့​ေလာက္​​ေရာ​ေပါ့​ေနာ္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​ခင္​ဗ်ားကို တစ္​ကယ္​လြမ္​းလိုက္​တာဗ်ာ...။