မက်မွန်ပွင့်တို့သက်သေတည်၍ [Own Creation/Yizhan fanfiction]

အခန္​း ၂၅ - ဒါက အိပ္​မက္​တစ္​ခုပဲ​ေလ

(Zawgyi)

အခန္​း ၂၅ - ဒါက အိပ္​မက္​တစ္​ခုပဲ​ေလ

ရိ​ေပၚက စီး​ေတာ္​ျမင္​းကို ဒုန္​းစိုင္​းစီးရင္​း ဘုရား​ေက်ာင္​းသို႔ အျမန္​ဆံုး​ေရာက္​ရန္​ အျပင္​းနွင္​​သည္​။ ​ေရွာင္​းက်န္​႔မွာ​ေတာ့ ၿငိမ္​ၿငိမ္​​​ေလးမ​ေနရဘဲ ကဆုန္​​စိုင္​း​ေန​ေသာျမင္​း​ေပၚတြင္​ လိုက္​ပါလာရသည္​မို႔ အဆိပ္​ဒဏ္​ျဖင္​့​ေပါင္​းကာ သတိကလစ္​ခ်င္​ခ်င္။

သို႔​ေသာ္​လည္​း ​ရိ​ေပၚကအ​ေနာက္​မွ​ေန၍ သတိမလစ္​​​ေစရန္​ မျပတ္​သတိ​ေပး​ေနသည္​။ လက္​တစ္​ဖက္​က ျမင္​း​ဇက္​ႀကိဳးကိုကိုင္​ၿပီး တစ္​ဖက္​က​ေတာ့သူျပဳတ္​က်မည္​စိုးကာ ခါးမွထိန္​းကိုင္​​ေပးထားတာ​ေၾကာင္​့ ​အ​ေနအထားက ရိ​ေပၚ၏ရင္​ခြင္​ထဲကို ​ေရာက္​​ေနသလုိမ်ိဳး။ ​ႏႈတ္​ခမ္​း​ေထာင္​့မွ ​ေသြးစတို႔ကိုတို႔သုတ္​ရင္​း ​ေရွာင္​းက်န္​႔ကခပ္​ဖြဖြၿပံဳးသည္​။

ရိ​ေပၚ... မင္​းဟုတ္​တယ္​မလား။ ငါမင္​းကိုရွာ​ေနတာ နွစ္​​၂၀​​ေတာင္​​ေက်ာ္​​ခဲ့ျပီ။ မင္​းရဲ႕ကိုယ္​သင္​းနံ႔ကို ငါမွတ္​မိ​ေနတုန္​းပဲ။ ၿပီး​​ေတာ့ မင္​းရဲ႕ရင္​ခြင္​ကလည္​း ​ေႏြး​ေထြး​ေနတုန္​းပဲ။

ငါသြားမိတဲ့​ေနရာတိုင္​းမွာ မင္​းရွိမလားလို႔ ရွ​ာ​ေဖြခဲ့​ေပမယ္​့ မ​ေတြ႕ရဘူး။ ​အခု​ေတာ့ ျပန္​​ေတြ႕ခဲ့ၿပီ။ ဒါ​ေပမယ္​့ မင္​းပံုစံက ငါ့ကိုမမွတ္​မိသလိုပါလားကြာ။ ဟုတ္​တယ္​ မင္​းငါ့ကိုမမွတ္​မိဘူးပဲ ရိ​ေပၚ...။

မင္​း​ေျပာ​ေတာ့ အဲဒီ့​ေဆးက... အဲဒီ့​ခ်စ္​ျခင္​း​ေမ့​ေပ်ာက္​​ေဆးရည္​က မင္​းကိုမထိခိုက္​​ေစနိုင္​ဘူးဆို။ ငါ့ကိုမွတ္​မိ​ေနမယ္​ဆို။ ဒါ​ေပမယ္​့ ဘာလို႔... ဘာလို႔ ငါ့ကိုမမွတ္​မိရတာလဲ။

​ေရွာင္​းက်န္​႔၏မ်က္​နွာ၌ အၿပံဳးတို႔တျဖည္​းျဖည္​း ပ်က္​ျပယ္​သြားကာ ၀မ္​းနည္​းမႈတို႔က အစားထိုး​ေနရာယူလာသည္​။ အသံတိတ္​ငိုရႈိက္​​ေနမိသည္​မို႔ ရိ​ေပၚက​ေတာ့မသိ​ေပ။

ထို႔​ေနာက္​မွာ​ေတာ့ ​ေရွာင္​းက်န္​႔တစ္​​ေယာက္​ စိတ္​ကိုတင္​းထား​ေသာ္​လည္​း ျပင္​းထန္​​ေသာအဆိပ္​​ေၾကာင္​့ သတိလစ္​သြားရ​ေတာ့သည္​။ ရိ​ေပၚလည္​း ​ေရွာင္​းက်န္​႔ငိုက္​က်သြားသည္​ကို သတိထားလိုက္​မိတာမို႔ ခါးကိုထိန္​းကိုင္​​ေပးထားရာမွ တစ္​ကိုယ္​လံုးကို သူ႔ရင္​ခြင္​မွာ မွီ​ထား​ေစလိုက္​သည္​။