I wiped my tears while watching the water dancing along with the moonlight.
I'm in the bridge, committing suicide, because I'm very tired in this bullshit life!
Bakit hindi ba ako pwede maging masaya?
Bakit lagi na lang ako sinasaktan?
Mabait naman ako bakit ganito lagi ang kapalit, deserve ko ba 'to?!
Umakyat ako at umupo sa railings.
Loser?..yes I am.
Bumuntong hinga ako at akmang tatalon nang may humila sa'kin pababa.
"Ano baa?!!!" I shouted at him.
"You wanna die?" he said coldly.
"Yes! At 'wag mo 'ko papakialamanan!" he chukled.
"Pft, you're funny." binuhat niya ako at inupo ulit. Sabay no'n naglabas siya ng sigarilyo at malalim na tumingin sa'kin.
"What?" he asked.
"Umalis ka!" humithit siya at bumuga.
"I'll watch you die." napanganga ako sa sinabi niya.
"Damn it!" he smiled.
"You're killing yourself without thinking of others?" napangisi ako sa sinabi niya, gago ba siya?
"kung sila nga hindi ako iniisip, iisipin ko pa sila?!" umiling iling naman siya habang ngumingiti.
"you are immature bitch." sinamaan ko naman siya ng tingin.
"what now? Leave!" Tumabi siya sa'kin sa pagkakaupo.
"you're killing yourself while others want to leave?" binigyan ko naman siya ng 'what-the-eff-look'
"Kung marami gusto mabuhay marami rin gusto mamatay!" he laugh. God! I want to punch this man.
"That's unreasonable lady, look at that moon.." tumingin naman ako
"That moon was always lonely, yet bumabalik pagtapos lumubog ng araw, look at those stars.." Tumingala naman ako at ang ganda nila.
"they manage to shine even though darkness surrounded on them." Tumingin ako sakanya.
"What do you mean?"
"There's a chance, may saysay ang bawat komplikadong buhay." Napapangiti ako sa kwento niya.
"Really?" He looked at me and nodded.
"Yes, hindi man nakakatagpo ang buwan at araw, may nangyayari naman na Eclipse. Kahit napapaligiran naman ng dilim ang nga bituin, still stars can't shine without darkness..right?" napatango ako sa sinasabi niya.
"Lahat ng nangyayari may purpose, kung ano man ang nangyari sa'yo may dahilan 'yan." tumingin ako sakanya at inagaw ang sigarilyo niya.
"Darn it!" he cursed.
"Stop smoking." I stared.
"Fine."
"Friends?" Inoffer ko ang kamay ko.
"I don't make friends." Masungit na sabi niya.
"Then what?"
"Nothing."
"Why?" Tanong ko.
"I'm scared." He answered.
"Scared of what?" he looked at me and smiled.
"Nothing."
Umabot ng oras at nagkuwentuhan kami. He's a nice guy. Napakapositive niya kausap.
