WHEN WATTPADIAN DIED
Marahan kong ipinikit ang aking mga mata dahil alam ko sa sarili ko na hindi na ako tatagal sa mundong itong. Muling tumatak sa aking isipan ang mga huling lintanya ng mga close relatives ko.
-
Pagmulat ng aking mga mata, ay agad ko rin itong naipikit dahil ang silaw, so fetch!
Napanguso ako at nakapikit na tumayo, nang masanay na ang mata ko sa liwanag ay tuluyan ko na itong naimulat at halos mapanganga ako sa mataas na Gate sa harap ko.
'Tss, langit naba ito?'
Nagulat ako sa pagmalapit ng matanda sa'kin na may hawak na manok, omg! Siya si San Pedro! Kadalasan na nababanggit sa Wattpad kapag nagbanta ang bida like this oh..
'''Wag na wag kang lalapit sa'kin kung ayaw mo makita si San Pedro.'
Omg! Patay naba ako? Duh self, tanga lang? Alangan naman nagbakasyon lang tayo dito!
So fetch! Lintanya pa ni Yaz.
"Annyeong San Pedro-nim." tumawa ito.
"Welcome to heaven." Sabi pa nito. Taray Inglesero.
"Thankyou! Nako akala ko nga ho wattpad world 'to!" At marahan pang hinampas ang braso niya. Fc ko noh?
Agad nanlaki ang mga mata ko.
Myghaaaaaad!!!
"Bakit iha?"
"Nakoooo! Hindi pa ako pwede pumasok diyan!" Na hehestirical kong sabi at nakaturo sa malaking gate.
"Bakit?"
"Hindi ko pa tapos ang binabasa kong libro!! Tsk, hindi pwede! Andwaeeee! Sesanghe!"
"Ah?" Takang tanong nito.
"Bababa ho muna ako, San Pedro-nim! Kahit isang chapter lang hihi." At nagpeace sign.
Bye!
