"get lost mia!" sigaw ko sa asawa ko ng balak niya sana hawakan ang kamay ko.
"k-kurt.. please kailan mo ba ako papatawarin?" humihikbing tanong niya sa'kin, I blankly stared at her.
"you cheated on me mia, at hindi ako gago para paniwalaang siya ang may kasalanan! Damn mia, kaibigan ko ang kahalikan mo, at hindi rin parte ng pagiging magkaibigan niyo ang maghalikan ng gano'n!!" at nilayasan ko siya.
I loved her, hindi ko ginusto ang lahat ng 'to. My wife's cry is a most painful for me. Pero nasaktan din ako sa ginawa niya.
-
It almost 3 weeks since I didn't approach her. She always lying in her bed, she didn't eating her breakfast, lunch and dinner. I missed her already.
"wala kabang balak kumain?" For the first time kinausap ko siya, she painfuly smiled at me.
"meron..pero busog ako." ngumisi naman ako.
"busog? Really? are you committed suicide?" umiling naman siya. Pansin kong tumataba siya tss.
"H-hindi." inis ko naman siya nilayasan, pumunta ako sa kusina at nilutuan siya ng lugaw. Damn her.
"Eat it." Nilapag ko ang tray sa tabi niya.
"Kurt." Where's the hubhy thingy?
"Oh?" she smiled.
"You want a baby?" gusto ko ngumiti pero inirapan ko siya.
"no." nawala ang ngiti niya at malungkot na tumungo
"Why?" Umupo ako sa tabi niya.
"wala lang bakit?" maangas na tanong ko.
"I-im.."
"You're?" umiling siya at kumain.
Pero nagulat ako ng naduwal siya at dali dali pumasok sa banyo at sumuka.
"Damn wife! Are you okay?!" Naririnig ko ang duwal niya at flush ng bowl.
Maya Maya pa ay lumabas siya.
"Hey! Are you okay?" she smiled, a bright one.
Nagulat ako ng niyakap niya ako at umiyak.
"Hey, damn wife ano ba nangyayari sa'yo? May sakit kaba?"
"H-hindi." Hinarap ko siya sa'kin.
"Tell me!" She cried happily, she cried without pain.
"I-im.. I'm pregnant Kurt." hindi ko mawari pero napangiti ako.
"Bakit 'di mo sinabi! Damn it wife." mas lalo siyang umiyak ng hinalikan ko noo niya.
"I missed you hubby." She said and tears falling down to her roses cheeks.
