Onze Stalker ✔

- vier

Een saaie vrijdag op school is uber langzaam voorbij gegaan.

Ik ben eindelijk thuis en plof op de bank neer.

Mijn broertje van twee-en-een-half komt naar me toelopen. Hij is heel eigenwijs en wilt altijd zijn zin hebben.

'Kom is'

Mijn broertje trekt aan mijn been en ik loop achter hem aan.

'Wat is er?' vraag ik lief.

'Lommeltje gemaakt' zegt ie onschuldig. Ik kijk naar de grond en zie dat de bak lego ondersteboven ligt.

Ik doe mijn handen voor mijn mond en doe alsof ik schrik. Mijn broertje begint te lachen en ik lach met hem mee.

-

Ik hoor een vogelgeluidje en pak mijn mobiel. Ik heb weer een appje van dat vreemde nummer.

'Als de goden naar beneden komen, is het foute boel!'

Huh? Wat bedoelt hij/zij hier nou weer mee?!

Naja, het zal wel!

Met het appje nog in mijn hoofd, ga ik samen met mijn broertje teletubbies kijken.

Ik weet niet of het mag, maar ik heb het maar gewoon aangezet. Mijn ouders en zusje zijn boven en ik heb geen zin om naar boven te lopen.

Alsof ik het over de duivel heb, komen mijn ouders naar beneden gelopen.

'Hij mag geen tv kijken overdag! Weet je nog?' Ik kijk onschuldig naar mijn moeder en schud mijn hoofd.

'Dat heb je nog nooit gezegt!' zeg ik botter dan het bedoelt was.

'Ga jij ook al beginnen?' roept mijn moeder.

Ik hoor mijn zusje stampen en vraag; 'wat gebeurt er boven?'

'Laat je zusje toch een keer met rust!' schreeuwt ze naar me.

Ik kijk haar arrogant aan.

'Ja sorry hoor, maar dit is toch niet normaal meer?'

Het lijkt wel alsof het dak doorbreekt en mijn moeder neemt het op voor haar.

Ik zucht diep naar mijn moeder.

Ze kijkt me met een boos gezicht aan en stampt dan de trap op.

Ik richt me weer op de teletubbies en lach om mijn broertje die aan het brabbelen is.

Ik hoor een geluidje en het komt bij het raam vandaan.

Ik loop erheen en zie een briefje op het raam hangen.

'De zon schijnt, de lucht is blauw, Teletubbies, kom maar gauw!'