Onze Stalker ✔

- elf

Oke guys, ik heb gewoon over 1 dag 5 hoofdstukken geschreven.

I know, it's to much. I'm sorry.

-

'Sara, kom je eten?' vraagt een stem.

Ik open mijn ogen en wrijf er even in. Dan kijk ik op en zie Paul staan, de vader van Sean.

'Ik kleed me eerst even aan,' zeg ik slaperig.

'Nergens voor nodig. Je pyjama is ook kleding en je bent ook mooi zonder make-up, dus kom je?'

'Vooruit dan maar,' zeg ik en ik sla de dekens van me af. Een walm van koude lucht komt over me heen en ik krijg kippenvel over mijn hele lijf.

Ik trek sloffen aan en slof de gang op. Ik loop de trap af en ga aan de eettafel zitten.

Ik begroet Pim, het broertje van Sean en pak een croissantje. Ik schenk wat optimel in mijn beker en neem een slok.

Sean komt alleen in een voetbalbroekje van de trap aflopen en daardoor zie je overduidelijk zijn sixpack zitten.

Waarschijnlijk ben ik aan het staren, want als ik naar Sean's gezicht kijk, zie ik hem grijnzen.

Ik went mijn hoofd af en neem een hap van mijn croissantje.

Sean komt naast me zitten en legt zijn hand even op mijn been neer om mij te pesten. Ik bloos een beetje en neem snel nog een hap van mijn croissantje.

'Kinders, ik ben naar de supermarkt. Houden jullie het gezellig?' vraagt Paul, terwijl hij ons alle drie een kus op ons hoofd geeft. We knikken als antwoord en Paul loopt de deur uit.

'Toen waren er nog drie,' zegt Sean met een grijns.

'Dit betekent oorlog!' roept Pim hard door het huis heen.

'Yeah, right..' zeg ik. Ik eet het laatste stukje van mijn croissantje op en drink mijn beker leeg.

Ik loop naar boven en trek random een broek en een trui uit mijn kast. Ik vervang mijn pyjama voor mijn normale kleren en loop naar de badkamer. Daar poets ik mijn tanden, borstel ik mijn haar, doe ik deo op en breng ik wat mascara op mijn wimpers aan.

Ik loop terug naar mijn kamer, pak de nodige spullen voor voetbal en gooi ze in mijn tas.

'Dag Sean en Pim,' roep ik, als ik naar buiten loop.

Ik krijg geen reactie, maar het boeit me even niks.

Ik open de garage en wil mijn fiets pakken, als ik ineens iets nats over me heen voel komen.

'SEAN EN PIM!!!! JULLIE GAAN ER ZO AAN!!' gil ik door de garage heen en ik gooi mijn tas bij mijn fiets neer. Ik ren achter ze aan en krijg Pim te pakken.

'Wat denk jij dat je aan het doen was, meneertje?' vraag ik streng.

'Uh uh...' stamelt Pim. Hij kijkt verschrikt naar iets dat achter me staat en ik draai me voorzichtig om.

Het kan ook geen een dag normaal hier.

Daar staat Sean doodleuk met een tuinslang in zijn handen op ons gericht. Ik kijk naar Pim en ik tel zachtjes af.

'RENNENN!!!!' roep ik bij 3 en we beginnen als twee gekken naar de voordeur te rennen.

Als we bij de voordeur aangekomen zijn, merken we dat die dicht is en rennen we maar gewoon op Sean af.

Hij had het niet verwacht en hier liggen we dan met zijn drieeën op de grond, helemaal zeiknat.

-

'Guys, wat is hier in hemeltjes naam aan de hand?!' vraagt Paul als hij ons ziet liggen.

'Uhm,'

'Tja,'

'Waterfight!' roept Pim en richt de tuinslang, die nog aanstond, op zijn vader.

Hij ziet de lol er wel van in en pakt de tuinslang af. Net alsof we nog niet nat genoeg waren, richt hij op Sean en mij.

Sean pakt mijn hand en trekt me mee naar de auto. We gaan erachter zitten en we houden elkaars hand vast.

'Uhm, moest jij niet naar je voetbalwedstrijd?' vraagt Sean grinnikend.

'Tja eigenlijk wel, maar in dit,' Ik wijs naar mijn natte kleren. 'Ga ik daar echt niet heen. En de wedstrijd is trouwens allang begonnen,'

'Je kan ook in je ondergoed gaan,' zegt Sean met een grijns en ik moet blozen.

Ik laat zijn hand los en duw hem opzij, zodat hij omvalt.

Ik voel een duw tegen mijn schouder aan. Ik verlies mijn evenwicht en val op de grond. Sean grijpt zijn kans en gaat op me zitten.

'Ik heb lekker gewonnen!' roept hij.

Ik hoor voetstappen en draai mijn hoofd naar rechts. Daar komt de buurvrouw aangelopen.

'Oh oh oh, jullie lijken wel een stelletje kleine kinderen,' zegt ze met een zucht.

Ik kijk Sean aan en we beginnen tegelijkertijd te lachen.

-

Guys,

Dit is een slecht hoofdstuk ikr.

Ik lig ziek in mijn bed en ben helemaal brakkie hakkie.

Ik hoop dat ik morgen -als ik beter ben- een beter hoofdstuk kan plaatsen.

Kisses