◽10

2.8K 177 26
                                    

Duyduğum şeyler beni yıkıp geçiyordu.
Kalbim daha fazla dayanmak istemiyor.

Ben sanırım artık yaşamak istemiyorum.
Ben annemi de bırakmak istemiyorum.

"Seni tanıyor muyum?"

Diye sordum. Onu tanımak istiyordum.

"Hayır tanımıyorsun. Ben seni tanıyorum."

Dedi. Beni nerden tanıyor ya?!

"Adın ne?"

Merak ediyordum canım.

"Ölmeden önce kullandığım isim, Maren."

Maren mi? Daha önce sanırım duymuştum. İsmi bana çok tanıdık geliyordu.

"Öldükten sonra başka bir isim mi kullanılıyor?"

Diye sordum. Ardından kafamda erkeksi bir gülüş işittim. O çok güzel gülüyordu.

"Hayır, Lidenya. Öldükten sonra bir isim kullanmana gerek yok."

Onun anladığımı gösteren bazı sesler çıkardım. Daha sonra aklıma bir şey takıldı.

"Şey, sen bana ruhumu istediğini söylemiştin. Ben sana ruhumu nasıl verebilirm?"

Yani vermek istediğimden değil, sadece merka ediyorum.

"Ben bu dünya da seninle birlikte olamadım, fakat yaşadığım dünyada seni istiyorum, Lidenya."

______________________________________

☑Yorum
☑Vote
💜

❃Peşimdeki RuhHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin