❃Peşimdeki Ruh

◽16

Hava kararmıştı. Yani akşam olmuştu. Annem evde yoktu. Teyzemlere gitmişti. Bana geç geleceğini söylemişti.

Şimdi ise yatağımda oturmuş, Maren'i bekliyordum. Umarım gelir.

Hala beklerken, canım sıkılmıştı. Kendimi yatağa attım. Gözlerimi kapattım ve onu düşünemeye başladım.

O;
Harika bir ruhtu. Ayrıca bir ruha göre oldukça yakışıklıydı. Fakat dış görünüşü ile fazla ilgilenmiyordum. Beni korumaya çalışması ve sürekli yardım etmesi, benim için birer önemli nedendi onu sevmem için.

Kendime hâlâ inanmak istemiyorum. Çünkü ölü bir insana aşığım. Ayrıca ölü bir inasan sarılıyorum, onu öpüyorum, dokunuyorum.

Derin bir nefes aldım ve ayağa kalktım. Karşımda onu görünce ilk başta afallasamda daha sonra gülümseyip ona sarıldım.

Ayrıldıktan sonra ona çatık kaşlarım ile baktım.

"Neden bu kadar geciktin?"

Bana güldü. Yaklaşıp burnuma küçük bir öpücük kondurdu.

"Konsey beni bırakmadı."

"Konsey?"

"Ah, evet. Buraya gelmek için izin aldığım konsey."

İyiymiş. Konsey falan.

Ondan ayrılıp elini tuttum. Daha sonra yatağa çektim. Onu yatağa yatırıp bende göğsüne yattım.

Elleri yavaşca saçıma gitti. Daha sonra yavaş hareketler ile okşamaya başladı.

"Bu anı o kadar çok hayal ettim ki."

Başımı gösünden kaldırdım ve yüzüne baktım.

"Beni ne zamandır seviyorsun?"

"18 yıldır."

"Ne?! Doğduğumdan beri mi beni seviyorsun?!"

"Şöyle anlatayım Lidenya; Ben senin anneni tanıyorum. Senin annen benim annemde sayılırdı. Daha sonra sana hamile kaldı. Seni o kadar çok sevdim ki. Sen doğduktan sonra sana kardeşim diyemedim. Ben sana daha farklı duygular beslemiştim. Birgün;
Sen bir kaza geçirmiştin. Diğer organların hariç kalbin zarar görmüştü. Annen çok üzüldü. Doktor başka bir kalp olamayacağı sürece yaşayamayacığını söyledi. Ben o kadar çok üzülmüştüm ki. Hergün ağladım Lidenya. Daha sonra kalbimi sana vermek istediğimi söyledim. Annen ilk başta istemese de kabul etti. Ben kalbimi sana verdim, Lidenya. Ben öldükten sonra sadece bir ruh oldum. Fakat inan bana seni süreli izledim. Her zaman senin yanındaydım. Konseyden aldığım izinden dolayı artık dünyaya gelebiliyor ve seninle konuşabiliyorudum. Ayrıca kısa bir süreliğine sana görünebiliyordum. Seni seviyorum, Lidenya. Hemde çok..."

Duyduklarım gözümüm yanmasına neden olmuştu. Bana kalbini vermişti. Benim için ölmüştü.

Gözümden bir damla yaş düştü. Bu ruh, hayatta başıma gelen en güzel şeydi...

"Seni seviyorum, Maren."

Bana bakıp gülümsedi.

"Biliyorum."

Yatakta doğruldum ve gözlerimi ona diktim.

"Ben bir karar verdim, Maren."

O da aynı benim gibi yatakta doğruldu.

"Dinliyorum."

Derin bir nefes aldım.

"Ben ölmek istiyorum."

____________________________________

☑Yorum
☑Vote
💜

Hadi bakalım!!!!
Seni gidi Lidenya.
Bakalım Maren, kararına ne diyecek???