❃Peşimdeki Ruh

◽46

Maren'nin yanından kalktım. Dolaba ilerledim ve uzun bir tişört aldım.

"Neden üstünü dediştireceksin?"

Diye sordu yatağımda biraz doğrulan Maren.

"Çok sıcak."

Dedim. Hava gerçekten sıcaktı ve altımdaki ince tayt bile beni gerçekten terletiyordu.

Üstümdeki dar tişörtü çıkardım. Maren'nin bana baktığına emindim. Sonuçta karşında sadece siyah dantelli südyenim ile kalmıştım.

Uzun tişörtü üzerime geçirdim. Dizlerimin hemen üstünde bitiyordu. Altımda ki taytı hızlıca çıkardım.

Üzerimi sonkez düzenleyip, Maren'nin yanına tekrar uzandım.

Fakat bu sefer dizine yattım. Sırtı yatağın başına dayalıydı. Bu yüzden kolaylıkla birbirimize bakabiliyorduk.

Ellerini saçıma götürdü. Başımı yavaşça okşamaya başladı. Ben ise hayran bir şekilde ona bakıyordum.

"Bir iki gün sonra sonsuza kadar yanımdasın."

"Öyle."

"Anneni özleyecek misin?"

"Belki. Onu istediğim zaman görebilirim, değil mi?"

"Konseyle konuşman gerek."

"Ah şu konsey! Nasıl birşey bu konsey ya?"

Bir andan sinirlenmiştim. Sonuçta Maren'ni kısa bir süre bana gösteren onlar, Maren'ni iki buçuk yıl bana göstermeyen onlar, birde üstüne beni annemden uzaklaştırırlarsa konsey falan dinlemem, çirkefleşirim ha!

"Konsey.., üç kişiden oluşuyor. Zamanında tanırsın. Fikir ayrılığı olursa bir de dış konsey var, ona danışıyorlar. Öyle yani, önemli değil. Fakat onlara saygılı olman gerek, Lidenya."

"Peki, denerim."

Dedim. Denemeye çalışırdım en azından. Kafamı yan yatırıp Maren'e baktım. Bakışmaya başladık.

"Ruhlar Âleminde, nasıl yaşayacağız? Yani yemek falan yiyecek miyiz? Tuvalete gitmemize gerek var mı? Ben o kızsal şeyden olacak mıyım? Hamile kalabilir miyim? Aklımda bir sürü soru var, Maren!"

"Sakin ol. Hepsini cevaplayacağım. Fakat sen bir doğrulsana boynum ağrıdı."

Dediğinde gülerek kucağında kafamı kaldırdım.

"Bak sen, ruhların boynu ağrır mıydı?"

"Tabi kızım ne sandın?"

Güldüm. Yatakta dizlerimin üstüne gelip bacaklarına oturdum. Artık bu hâllerimden rahatsız olmuyordu, alışmıştı.

Bacaklarımı iki yana açtım.

Ops.!